Λεύκη

Η πιο Σύγχρονη Θεραπευτική Προσέγγιση για τη Λεύκη

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελεί την πιο Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση, ο στόχος της οποίας έγκειται στη λεπτομερή ανίχνευση των πραγματικών αιτιών Παθολογικών Καταστάσεων και Νοσημάτων. Για να τα επιτύχει αυτά, βασίζεται σε τρεις άξονες.

Διενέργεια Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, που ανιχνεύουν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, αφενός την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Λεύκη και αφετέρου τους μηχανισμούς έκφρασης της Νόσου, όταν αυτή έχει ήδη εκφραστεί.

Εκπόνηση Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων, τα οποία διαμορφώνονται με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αυστηρά στοχευμένα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε οργανισμού ξεχωριστά.

Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία παρέχει ακριβείς κατευθυντήριες οδηγίες προς τους ασθενείς. Η Διεπιστημονική αυτή Ομάδα απαρτίζεται από Ιατρούς, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Γενετιστές, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς.

Έτσι, μεγιστοποιείται το θεραπευτικό όφελος των ασθενών και ταυτοχρόνως περιορίζονται στο ελάχιστο οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες.

Ακριβείς Εξετάσεις

Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου διερευνούν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τα αίτια εκτροπής της όποιας βιοχημικής ισορροπίας.

Οι Εξειδικευμένες αυτές εξετάσεις λειτουργούν ως εφαλτήριο για την ακριβή πλέον πρόγνωση και διάγνωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Λεύκης. Μέσω αυτών, ανιχνεύεται με ακρίβεια το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού και αναλύονται πολυμορφισμοί (SNPs) και γονιδιακές παραλλαγές στα γονίδια που έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι σχετίζονται με τη Λεύκη .

Αυτή η ακριβής διαγνωστική προσέγγιση συνεπικουρεί στην αποκρυπτογράφηση της προδιάθεσης των ατόμων να παρουσιάσουν Λεύκη και στην αποκωδικοποίηση των πραγματικών αιτιών της Ασθένειας στους ήδη πάσχοντες.

Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα

Λαμβάνοντας υπόψιν τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς και πολλούς άλλους παράγοντες, μπορεί πλέον, με τη βοήθεια αλγορίθμων, να εκπονηθεί, για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα.

Η ποιότητα ζωής των πασχόντων που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές βελτιώνεται, ο οργανισμός τους επαναρρυθμίζεται, ενισχύονται τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

Διεπιστημονική Ομάδα

Στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, η έννοια του μεμονωμένου Ιατρού έχει αντικατασταθεί από τη Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία συγκροτείται από Ειδικότητες πολλών διαφορετικών Επιστημονικών πεδίων, όπως Ιατρούς, Γενετιστές, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς,

Μόνο έτσι μπορεί να γίνεται παρακολούθηση τόσο των επιστημονικών εξελίξεων όσο και του τεράστιου όγκου βιβλιογραφίας και να κατευθύνονται οι ασθενείς σε εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα και ακριβή παρακολούθηση.

Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
Εντοπισμός Προδιάθεσης & Μηχανισμών Εμφάνισης Λεύκης
Αυστηρά Εξατομικευμένες Θεραπευτικές αγωγές
Άρση των υποκείμενων παθήσεων

Οι θεραπείες καθορίζονται με αλγόριθμους σε σχέση με τα εργαστηριακά ευρήματα, το ενδελεχές επιγενετικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη επιπλέον χρόνιων ή άλλων νοσημάτων και είναι αυστηρά εξατομικευμένες. Οι ασθενείς δεν αλλάζουν την καθημερινότητα τους. Αντίθετα, σταδιακά τη βλέπουν να βελτιώνεται, παράλληλα και με τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.

Η μέση διάρκεια της θεραπείας της Λεύκης, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να διαρκέσει από έξι έως και εικοσιτέσσερις μήνες. Τα ποσοστά βελτίωσης των ασθενών είναι υψηλά.

Οι συγκεκριμένες θεραπείες, σε κλινική πράξη, χρησιμοποιούνται από το 1997 με χώρα αφετηρίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος, σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.

Τα αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι εξαιρετικά, με σταδιακή αποκατάσταση της εκάστοτε Νοσηρότητας.

Λεύκη – Συνήθεις Θεραπείες

Στόχος της κάθε θεραπευτικής επιλογής είναι αρχικά ο περιορισμός της εξάπλωσης των δερματικών βλαβών και σε δεύτερο στάδιο ο επαναχρωματισμός των λευκών περιοχών.

Όπως είναι λογικό, η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με μία σειρά παράγοντες, όπως η ηλικία του ασθενούς, η έκταση των βλαβών και οι περιοχές που έχουν προσβληθεί, το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την πρώτη εμφάνιση της νόσου, την επιθυμία του ασθενούς, αλλά και τη σχέση κόστους/αποτελέσματος της θεραπείας.

Τοπικές αγωγές που αποσκοπούν στην καταστολή της φλεγμονής (κορτικοστεροειδή, αναστολείς της καλσινευρίνης, ανάλογα της βιταμίνης D) συνδυάζονται συνήθως με φωτοθεραπεία (έκθεση των περιοχών με βλάβες σε τεχνητή υπεριώδη ακτινοβολία). Σε κάθε περίπτωση, ο ασθενής πρέπει να έχει στο νου του πως η θεραπεία της λεύκης είναι μια αργή διαδικασία.

Μεγάλη προσοχή χρειάζεται επίσης να δίνεται στην εφαρμογή των τοπικών αγωγών (π.χ. κρέμες, αλοιφές) σε περιοχές του προσώπου, με σκοπό την αποφυγή ανεπιθύμητων δράσεων. Η φωτοθεραπεία γίνεται συνήθως καλά ανεκτή από τον ασθενή, αλλά απαιτεί προγραμματισμό και συστηματική έκθεση, διαδικασία που ενδέχεται να παρεμβαίνει στην καθημερινότητα του ατόμου.

Οι θεραπευτικές αυτές προσεγγίσεις συνήθως έχουν κάποιο βαθμό επιτυχίας και εν μέρει μπορεί να καθυστερήσουν ή να αναστείλουν την επέκταση της νόσου. Πιο εμφανής είναι η δράση τους στην αυτοπεποίθηση του ατόμου παρά στη νόσο αυτή καθεαυτή.

Τι είναι η Λεύκη

Η Λεύκη αποτελεί μία χρόνια επίκτητη πάθηση του δέρματος που απαντάται σχεδόν στο 0,5-1% του γενικού πληθυσμού. Η έναρξη της νόσου καταγράφεται στην παιδική ηλικία με το 29% των περιπτώσεων να καταγράφεται πριν από την ηλικία των 10 ετών και το 50% των περιπτώσεων πριν από την ηλικία των 20 ετών. Τα περιστατικά λεύκης ισοκατανέμονται μεταξύ ανδρών και γυναικών, αν και οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να απευθυνθούν σε κάποιον ιατρό για το πρόβλημα αυτό σε σχέση με τους άνδρες.

Η νόσος είναι γνωστή από την αρχαιότητα με τις πρώτες αναφορές να αποδίδονται στον Ιπποκράτη. Η λεύκη αναφέρεται επίσης και σε πρώιμα κείμενα της Ινδικής λογοτεχνίας.

Κλινική Εικόνα της Λεύκης

Η Λεύκη χαρακτηρίζεται από λευκές ή υπόχρωμες κηλίδες ή πλάκες με σαφή όρια. Στα σημεία αυτά, η εξέλιξη του αποχρωματισμού δεν είναι απαραίτητα ομοιόμορφη. Τα σημεία εντοπισμού μπορούν να βρίσκονται οπουδήποτε. Συνήθως όμως τα σημεία δερματικής βλάβης εντοπίζονται στις προεξοχές των οστών και γύρω από τα στόμια του σώματος. Η νόσος χαρακτηρίζεται ως ασυμπτωματική, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις αναφέρεται κνησμός στα σημεία των βλαβών.

Η Λεύκη μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ανάλογα με το σημείο εντοπισμού και την έκταση των δερματικών βλαβών.

-Γενικευμένη (κοινή λεύκη). Αποτελεί την πιο συχνή μορφή της νόσου. Τα σημεία αποχρωματισμού εντοπίζονται διάσπαρτα στο σώμα και συνήθως έχουν συμμετρική κατανομή.

-Ακροπροσωπική. Οι δερματικές βλάβες εστιάζονται κυρίως γύρω από την περιοχή του στόματος και των οφθαλμών, καθώς και στα άκρα των δακτύλων.

-Καθολική. Ο δερματικός αποχρωματισμός μπορεί να ανέλθει έως και μέχρι 80% της συνολικής επιφάνειας του δέρματος.

-Δερμοτομιακή. Οι δερματικές βλάβες εντοπίζονται κατά μήκος ενός δερμοτομίου και συνήθως επεκτείνονται σε όλη την περιοχή.

-Εντοπισμένη. Λίγες (συνήθως 1-2) αποχρωματισμένες κηλίδες εμφανίζονται στην ίδια περιοχή του σώματος (μη δερμοτομιακή κατανομή).

Λεύκη – Συσχέτιση με Αυτοάνοσα Νοσήματα

Πολλές ερευνητικές ομάδες έχουν ασχοληθεί με τη συσχέτιση της Λεύκης με αυτοάνοσα νοσήματα. Οι αρχικές παρατηρήσεις υποστηρίζουν ότι ασθενείς με λεύκη πολύ συχνά ανέφεραν την ύπαρξη αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα, θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ψωρίαση, ερυθηματώδη λύκο και νόσο του Addison.

Περαιτέρω έρευνες στα άτομα αυτά αλλά και στο οικογενειακό τους περιβάλλον κατέδειξαν την ύπαρξη ενός γονιδίου (NALP1), το οποίο σχετίζεται με την έμφυτη ανοσία και προδιαθέτει για την εμφάνιση λεύκης ή αυτοάνοσων νοσημάτων. Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα καταλήξει σε μια βάσιμη θεωρία για το πώς η ύπαρξη αυτού του γονιδίου προδιαθέτει για την εμφάνιση της νόσου. Ωστόσο, με βάση ότι το γονίδιο αυτό εμπλέκεται στην έμφυτη ανοσία και την παρατήρηση πως η λεύκη συχνά εμφανίζεται έπειτα από βακτηριακές ή ιογενείς λοιμώξεις (διαδικασίες που ενεργοποιούν τους μηχανισμούς της έμφυτης ανοσίας), ισχυροποιείται η εμπλοκή του γενετικού αυτού παράγοντα στην παθογένεση της λεύκης.

Παθοφυσιολογία της Λεύκης

Η Λεύκη χαρακτηρίζεται ως μία πολυπαραγοντική νόσος με πολύπλοκη παθογένεση, στην οποία εμπλέκονται γενετικοί αλλά και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Στις περιοχές που εντοπίζεται η λεύκη, τα μελανοκύτταρα απουσιάζουν ή είναι μη λειτουργικά. Η καταστροφή των μελανοκυττάρων είναι μία διαδικασία σταδιακή και για αυτήν ευθύνονται, σύμφωνα με τις ισχύουσες θεωρίες, μηχανισμοί αυτοανοσίας, κυτταροτοξικοί μηχανισμοί, ανωμαλίες των ίδιων των μελανοκυττάρων, μηχανισμοί οξείδωσης και μηχανισμοί που εμπλέκουν νευροχημικά μόρια.

Μηχανισμοί Αυτοανοσίας και Κυτταροτοξικότητας

Η θεωρία αυτή που ενοχοποιεί τους μηχανισμούς αυτοανοσίας προτείνει πως αλλαγές και διαταραχές στους μηχανισμούς της έμφυτης και επίκτητης ανοσίας ευθύνονται για την καταστροφή των μελανοκυττάρων. Τη θεωρία αυτή έρχεται να ισχυροποιήσει η εύρεση αντισωμάτων έναντι πρωτεϊνών των μελανοκυττάρων σε ασθενείς με λεύκη.

Μηχανισμοί οξείδωσης

Η θεωρία αυτή προτείνει ότι για την καταστροφή των μελανοκυττάρων ευθύνεται ένα ενδιάμεσο μόριο ή μεταβολικό παράγωγο της διαδικασίας παραγωγής της μελανίνης.

Μηχανισμοί που εμπλέκουν μόρια με νευροχημική δράση

Στην υπόθεση αυτή μείζονα ρόλο φαίνεται να διαδραματίζει ένα μόριο με νευροχημική δράση, το οποίο δύναται να καταστρέψει τα μελανοκύτταρα ή να παρεμποδίσει τη σύνθεση της μελανίνης.

References:

Ezzedine K, Eleftheriadou V, Whitton M, van Geel N. Vitiligo. Lancet. 2015 Jul 4;386(9988):74-84. doi: 10.1016/S0140-6736(14)60763-7. Epub 2015 Jan 15. PMID: 25596811.

Speeckaert R, van Geel N. Vitiligo: An Update on Pathophysiology and Treatment Options. Am J Clin Dermatol. 2017 Dec;18(6):733-744. doi: 10.1007/s40257-017-0298-5. PMID: 28577207.

Daniel BS, Wittal R. Vitiligo treatment update. Australas J Dermatol. 2015 May;56(2):85-92. doi: 10.1111/ajd.12256. Epub 2014 Dec 13. PMID: 25495880.

Boniface K, Seneschal J, Picardo M, Taïeb A. Vitiligo: Focus on Clinical Aspects, Immunopathogenesis, and Therapy. Clin Rev Allergy Immunol. 2018 Feb;54(1):52-67. doi: 10.1007/s12016-017-8622-7. PMID: 28685247.

Nahhas AF, Braunberger TL, Hamzavi IH. Update on the Management of Vitiligo. Skin Therapy Lett. 2019 May;24(3):1-6. PMID: 31095346.

Bishnoi A, Parsad D. Clinical and Molecular Aspects of Vitiligo Treatments. Int J Mol Sci. 2018 May 18;19(5):1509. doi: 10.3390/ijms19051509. PMID: 29783663; PMCID: PMC5983813.
Rodrigues M, Ezzedine K, Hamzavi I, Pandya AG, Harris JE; Vitiligo Working Group. New discoveries in the pathogenesis and classification of vitiligo. J Am Acad Dermatol. 2017 Jul;77(1):1-13. doi: 10.1016/j.jaad.2016.10.048. PMID: 28619550.
Roberts GHL, Santorico SA, Spritz RA. The genetic architecture of vitiligo. Pigment Cell Melanoma Res. 2020 Jan;33(1):8-15. doi: 10.1111/pcmr.12848. Epub 2019 Dec 4. PMID: 31743585; PMCID: PMC6928395.
Karagaiah P, Valle Y, Sigova J, Zerbinati N, Vojvodic P, Parsad D, Schwartz RA, Grabbe S, Goldust M, Lotti T. Emerging drugs for the treatment of vitiligo. Expert Opin Emerg Drugs. 2020 Mar;25(1):7-24. doi: 10.1080/14728214.2020.1712358. Epub 2020 Feb 3. PMID: 31958256.
Dahir AM, Thomsen SF. Comorbidities in vitiligo: comprehensive review. Int J Dermatol. 2018 Oct;57(10):1157-1164. doi: 10.1111/ijd.14055. Epub 2018 May 28. PMID: 29808541.
Speeckaert R, Speeckaert M, De Schepper S, van Geel N. Biomarkers of disease activity in vitiligo: A systematic review. Autoimmun Rev. 2017 Sep;16(9):937-945. doi: 10.1016/j.autrev.2017.07.005. Epub 2017 Jul 8. PMID: 28698094.
Grimes PE, Nashawati R. The Role of Diet and Supplements in Vitiligo Management. Dermatol Clin. 2017 Apr;35(2):235-243. doi: 10.1016/j.det.2016.11.012. PMID: 28317532.
Wang Y, Li S, Li C. Perspectives of New Advances in the Pathogenesis of Vitiligo: From Oxidative Stress to Autoimmunity. Med Sci Monit. 2019 Feb 6;25:1017-1023. doi: 10.12659/MSM.914898. PMID: 30723188; PMCID: PMC6373225.