Νόσος Crohn

 

Η πιο Σύγχρονη Θεραπευτική Προσέγγιση για τη Νόσο Crohn

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελεί την πιο Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση, ο στόχος της οποίας έγκειται στη λεπτομερή ανίχνευση των πραγματικών αιτιών Παθολογικών Καταστάσεων και Νοσημάτων. Για να τα επιτύχει αυτά, βασίζεται σε τρεις άξονες.

Διενέργεια Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, που ανιχνεύουν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, αφενός την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Νόσο Crohn και αφετέρου τους μηχανισμούς έκφρασης της Νόσου, όταν αυτή έχει ήδη εκφραστεί.

Εκπόνηση Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων, τα οποία διαμορφώνονται με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αυστηρά στοχευμένα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε οργανισμού ξεχωριστά.

Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία παρέχει ακριβείς κατευθυντήριες οδηγίες προς τους ασθενείς. Η Διεπιστημονική αυτή Ομάδα απαρτίζεται από Ιατρούς, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Γενετιστές, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς.

Έτσι, μεγιστοποιείται το θεραπευτικό όφελος των ασθενών και ταυτοχρόνως περιορίζονται στο ελάχιστο οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες.

Ακριβείς Εξετάσεις

Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου διερευνούν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τα αίτια εκτροπής της όποιας βιοχημικής ισορροπίας.

Οι Εξειδικευμένες αυτές εξετάσεις λειτουργούν ως εφαλτήριο για την ακριβή πλέον πρόγνωση και διάγνωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Νόσου Crohn. Μέσω αυτών, ανιχνεύεται με ακρίβεια το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού και αναλύονται πολυμορφισμοί (SNPs) και γονιδιακές παραλλαγές στα γονίδια που έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι σχετίζονται με τη Νόσο Crohn.

Αυτή η ακριβής διαγνωστική προσέγγιση συνεπικουρεί στην αποκρυπτογράφηση της προδιάθεσης των ατόμων να παρουσιάσουν Νόσο Crohn και στην αποκωδικοποίηση των πραγματικών αιτιών της Ασθένειας στους ήδη πάσχοντες.

Αυστηρά Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα

Λαμβάνοντας υπόψιν τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς και πολλούς άλλους παράγοντες, μπορεί πλέον, με τη βοήθεια αλγορίθμων, να εκπονηθεί, για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα ως προς τη σύσταση των αγωγών.

Η ποιότητα ζωής των πασχόντων που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές βελτιώνεται, ο οργανισμός τους επαναρρυθμίζεται, ενισχύονται τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

Διεπιστημονική Ομάδα

Στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, η έννοια του μεμονωμένου Ιατρού έχει αντικατασταθεί από τη Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία συγκροτείται από Ειδικότητες πολλών διαφορετικών Επιστημονικών πεδίων, όπως Ιατρούς, Γενετιστές, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς,

Μόνο έτσι μπορεί να γίνεται παρακολούθηση τόσο των επιστημονικών εξελίξεων όσο και του τεράστιου όγκου βιβλιογραφίας και να κατευθύνονται οι ασθενείς σε εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα και ακριβή παρακολούθηση.

• Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
• Εντοπισμός Προδιάθεσης & Μηχανισμών Εμφάνισης της Νόσου Crohn
• Αυστηρά Εξατομικευμένες Θεραπευτικές αγωγές
• Άρση των υποκείμενων παθήσεων

Οι θεραπείες καθορίζονται με αλγόριθμους σε σχέση με τα εργαστηριακά ευρήματα, το ενδελεχές επιγενετικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη επιπλέον χρόνιων ή άλλων νοσημάτων και είναι αυστηρά εξατομικευμένες. Οι ασθενείς δεν αλλάζουν την καθημερινότητα τους. Αντίθετα, σταδιακά τη βλέπουν να βελτιώνεται, παράλληλα και με τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.

Η μέση διάρκεια της θεραπείας της Νόσου Crohn, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να διαρκέσει από έξι έως και εικοσιτέσσερις μήνες. Τα ποσοστά βελτίωσης των ασθενών  είναι υψηλά.

Οι συγκεκριμένες θεραπείες, σε κλινική πράξη, χρησιμοποιούνται από το 1997 με χώρα αφετηρίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία  παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος, σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.

Τα αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι εξαιρετικά, με σταδιακή αποκατάσταση της εκάστοτε Νοσηρότητας.

 

Νόσος Crohn – Οι Συνήθεις Θεραπείες

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν τη θεραπεία τους με φάρμακα που περιέχουν μασαλαμίνη.  Η σουλφασαλαζίνη είναι το πιο σύνηθες από αυτά τα φάρμακα. Κάποιοι ασθενείς λαμβάνουν κορτικοστεροειδή, για να ελέγξουν τη φλεγμονή. Τα φάρμακα αυτά είναι τα πιο αποτελεσματικά για την ενεργή νόσο Crohn. Άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι αυτά που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα (αζαθιοπρίνη, 6-μερκαπτοπουρίνη). Τα φάρμακα αυτά ωστόσο μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες, όπως ναυτία, έμετο και διάρροια, ενώ ενδέχεται να μειώσουν την αντίσταση του οργανισμού στη μόλυνση.Τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της υπερανάπτυξης των βακτηρίων στο λεπτό έντερο που προκαλείται από στενώσεις, συρίγγια ή προηγούμενη εγχείρηση.

Οι θεραπείες που εφαρμόζονται για την καταπολέμηση της νόσου Crohn εστιάζονται κυρίως στη μείωση των συμπτωμάτων της νόσου και παράλληλα προκαλούν στρεσογόνες κυτταρικές καταστάσεις που εκδηλώνονται με μια σειρά ανεπιθύμητων παρενεργειών.

Σε αυτές μπορεί να περιλαμβάνεται η ναυτία, η αύξηση των ηπατικών ενζύμων, η μυελοκαταστολή (ελάττωση των λευκών αιμοσφαιρίων, πανκυτταροπενία), η μεγαλύτερη επιρρέπεια στη μόλυνση, η ξηρότητα του δέρματος και των βλεννογόνων, η τριχόπτωση, η αύξηση των τριγλυκεριδίων ορού, η νεφρική βλάβη, η αρτηριακή υπέρταση, η υπερπλασία των ούλων και η υπερτρίχωση. Τα συγκεκριμένα φάρμακα είναι γνωστά και για την πρόκληση τερατογένεσης, αν ληφθούν από εγκύους.

Η ινφλιξιμάβη αποτελεί μία σύγχρονη βιολογική θεραπεία και είναι μία υποκατάσταση παράγοντα νέκρωσης όγκου (TNF). Η TNF είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται από το ανοσοποιητικό σύστημα και μπορεί να προκαλεί τη σχετιζόμενη με τη νόσο Crohn φλεγμονή. Η αντι-TNF αφαιρεί την TNF από το κυκλοφορικό, πριν φτάσει στο έντερο, προλαμβάνοντας έτσι τη φλεγμονή.

Η χρήση των βιολογικών παραγόντων επίσης στοχεύει στη μείωση των συμπτωμάτων της νόσου, εντούτοις υπάρχουν αναφορές που τους έχουν συνδέσει με την εμφάνιση νέων βακτηριακών λοιμώξεων, την αναζωπύρωση χρόνιων λοιμώξεων (φυματίωση, ΗΒV λοίμωξη, ΗCV λοίμωξη), καθώς και με νεοπλασματικές παθήσεις (καρκίνο του δέρματος, λεμφώματα).

 

Τι είναι η Νόσος Crohn

Η νόσος Crohn είναι μια παθολογική χρόνια εντερίτιδα με περιοχές εντερικής στενώσεως και παθολογοανατομικά ευρήματα μη τυρεοειδοποιημένων κοκκιωμάτων του εντερικού τοιχώματος.

Η Νόσος Crohn αποτελεί δηλαδή μια χρόνια φλεγμονώδη Aυτοάνοση νόσος που μπορεί να προσβάλλει οποιαδήποτε μοίρα του πεπτικού σωλήνα από το στόμα μέχρι τον πρωκτικό δακτύλιο. Επίσης είναι γνωστή ως κοκκιωματώδης κολίτιδα ή τμητατική εντερίτιδα, περιοχική εντερίτιδα ή Ιδιοπαθής Φλεγμονώδης Νόσος του Εντέρου (ΙΦΝΕ).

Δεν είναι μεταδοτική, ούτε αποτελεί μορφή καρκίνου. Ωστόσο υπάρχει ένας ελαφρά αυξημένος κίνδυνος καρκίνου του λεπτού εντέρου, του κόλου, ή του πρωκτού, όταν ο ασθενής πάσχει από τη Νόσο Crohn για πολλά χρόνια.

Κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου Crohn

Η Νόσος Crohn δημιουργεί συχνά κοιλιακό πόνο και διάρροια. Η διάρροια μπορεί να συνοδεύεται από αιμορραγία, αν η φλεγμονή βρίσκεται στο κόλον (παχύ έντερο) ή στο ορθό. Σε περίπτωση που η στένωση του λεπτού εντέρου δημιουργεί κάποια απόφραξη, τα απόβλητα (κόπρανα) δεν μπορούν να περάσουν εύκολα. Αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει δυσκοιλιότητα ή, στην περίπτωση που το λεπτό έντερο γεμίσει από το σημείο της απόφραξης και πάνω με υγρά και αέρια, ναυτία και εμετό.

Οι ασθενείς με ενεργή Crohn αισθάνονται συχνά κόπωση και λήθαργο και μπορεί να ανεβάσουν πυρετό. Δεν αποκλείεται να παρουσιαστεί αναιμία (μειωμένος αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων) από απώλεια αίματος, φτωχό διαιτολόγιο ή κακή απορρόφηση των βιταμινών και μπορεί να επέλθει μία αίσθηση κόπωσης. Μερικές φορές, η αναιμία, όπως και ο πυρετός, απλά υποδεικνύει την παρουσία μιας φλεγμονής στο έντερο, η οποία θα βελτιωθεί, μόλις η Crohn εμφανίσει ύφεση.

Σε ηλικιωμένες γυναίκες, έχει κυρίως ορθοπρωκτική εντόπιση. Στα παιδιά, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αποτελεί η αναστολή της σεξουαλικής ανάπτυξης σε σημαντικό βαθμό, η καθυστέρηση της εμφάνισης περιόδου, καθώς οι βραδείς ρυθμοί σωματικής ανάπτυξης.

 

 

Το τμήμα που πάσχει συχνότερα είναι ο τελικός ειλεός (το κατώτερο τμήμα του λεπτού εντέρου), όμως η Crohn μπορεί επίσης να προσβάλλει το κόλον (παχύ έντερο) ή το παχύ και λεπτό έντερο. Είναι, δηλαδή, δυνατόν να προσβληθούν ταυτόχρονα περισσότερα από ένα τμήματα.

Σε αυτό το Αυτοάνοσο νόσημα, τα τοιχώματα ενός ή περισσοτέρων τμημάτων του πεπτικού συστήματος υφίστανται οίδημα και πάχυνση, λόγω της χρόνιας φλεγμονής.

Η πάχυνση του τοιχώματος του πεπτικού σωλήνα μπορεί να οδηγήσει σε στένωση εσωτερικά της περιοχής που έχει προσβληθεί.

 

Η περιοχή του πρωκτού μπορεί επίσης να προσβληθεί από:

• ραγάδες (ελκώδεις σχισμές) στην πρωκτική οδό
• συρίγγια (μικρά ανοίγματα με πύον) γύρω από τον πρωκτό
• αποστήματα ή δοθιήνες (σπυράκια με πύον) γύρω από τον πρωκτό, ή
• οιδήματα (πρησμένα αλλά συχνά χωρίς πόνο εξογκώματα) ακριβώς έξω από τον πρωκτό.

Ένα µικρό ποσοστό ασθενών µε Crohn παρουσιάζει εξωεντερικές εκδηλώσεις όπως φλεγμονή του εσωτερικού τμήματος του οφθαλμού, γνωστή ως ραγοειδίτιδα, χολολιθίαση, σπονδυλοαρθροπάθεια (αρθρίτιδα και ενθεσίτιδα),στο δέρμα(οζώδες ερύθημα και το γαγγραινικό πυόδερμα), το αίμα και το ενδοκρινικό σύστημα, αύξηση του κινδύνου της θρόμβωσης του αίματος και πνευμονικής εμβολής, αιμολυτική αναιμία, οστεοπόρωση ή λέπτυνση των οστών, χειλίτιδα granulomatosa κι άλλες μορφές της στοματοπροσωπικής κοκκιωμάτωσης.

 

Παθοφυσιολογία της Νόσου Crohn

Η ακριβής αιτία για την απαρχή της νόσου παραμένει άγνωστη με την πλειονότητα των ερευνών να καταγράφουν την νόσο Crohn ως μια πολυπαραγοντική πάθηση που προκαλεί δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Η φλεγμονή του εντέρου ξεκινάει από το βλεννογόνο με άθροιση φλεγομνωδών κυττάρων, δημιουργία ελκών και ανάπτυξη αντιδραστικού (κοκκιωματώδους) ιστού. Από το βλεννογόνο η φλεγμονή επεκτείνεται σε όλο το τοίχωμα του εντέρου, με αποτέλεσμα πάχυνση του τοιχώματος, ίνωση και δημιουργία στενώσεων.

 

Παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου Crohn

Η κληρονομικότητα δηλαδή η γενετική προδιάθεση, οι διάφοροι περιβαλλοντικοί και οι μικροβιακοί παράγοντες συνδέονται με την αρχή της εμφάνισης της νόσου. Έρευνες καταδεικνύουν ότι η νόσος Crohn φαίνεται να αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα του ανοσοποιητικού συστήματος στην αντίδραση του εντέρου στους παθογόνους μικροοργανισμούς σε γενετικά ευπαθείς δέκτες.

 

Α) Γενετική προδιάθεση (συσχετιζόμενα γονίδια)

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η νόσος Crohn είναι αποτέλεσμα γενετικής προδιάθεσης με πολλαπλά γονίδια ευαισθησίας. Το γονίδιο που θεωρείται σήμερα υπεύθυνο για το 20% περίπου των περιστατικών της νόσου Crohn είναι το NOD2 (βρίσκεται στο χρωμόσωμα 16). Αυτό προσιδιάζει στα γονίδια του παράγοντα R των φυτών, που τους προσδίδει αντίσταση στη μόλυνση. Μεταλλάξεις αυτού του γονιδίου σχετίζονται με τη νόσο Crohn. Οι πρωτεΐνες που παράγονται από τα ΝΟD γονίδια θεωρούνται ότι είναι κυτοσολικοί υποδοχείς σημάτων παθογόνων βακτηρίων. Οι πρωτεΐνες NOD οδηγούν στην ενεργοποίηση του παράγοντα μεταγραφής ΝF-κΒ, ο οποίος με τη σειρά του ενεργοποιεί την παραγωγή φλεγμονωδών κυτταροκινών όπως TNF-a, IL-1, IL-6, IL-12. H IL-6 διεγείρει τον πολλαπλασιασμό και την διαφοροποίηση των Τ-κυττάρων και των Β-κυττάρων ενώ μεσολαβεί και στην ηπατική έκφραση πρωτεϊνών οξείας φάσης.

Μια νέα έρευνα συσχέτισε το γονίδιο MDR1 με την εκδήλωση της νόσου Crohn, To  MDR1 γνωστό ως πρωτεΐνη πολυανθεκτικής αντίστασης 1, ελέγχει τη διαδικασία αποβολής των τοξινών από το έντερο, προστατεύοντας έτσι τα κύτταρα του γαστρεντερικού. Αυτό που επισήμαναν οι ερευνητές του Εδιμβούργου, με επικεφαλής τον δρα Gwo-Tzer Ho, ήταν πως σε άτομα με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου το MDR1 υπολειτουργεί.

Άλλα γονίδια τα οποία πιθανά να ευθύνονται για την περιοχική εντερίτιδα είναι το γονίδιο IBD2 στο χρωμόσωμα 12, το γονίδιο IBD3 στο χρωμόσωμα 6, το γονίδιο IBD4 στο χρωμόσωμα 14, καθώς και διάφοροι πολυμορφισμοί σε γονίδια κυτταροκινών.

 

Β) Περιβαλλοντικοί παράγοντες

επηρεάζοντας την εξέλιξή της, λόγω αλληλεπίδρασης με την εντερική μικροχλωρίδα και το ανοσοποιητικό σύστημα. Μελέτες έχουν δείξει πως το κάπνισμα αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου Crohn, με αποτέλεσμα την πιο βαριά μορφή εκδήλωσης της νόσου και αποτελεί τη συχνότερη αιτία για χειρουργικές επεμβάσεις στους συγκεκριμένους ασθενείς.

Φάρμακα που έχουν συσχετιστεί με τη νόσο Crohn είναι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ), τα από του στόματος αντισυλληπτικά, τα αντιβιοτικά κ.α.

Το στρες διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεια της νόσου Crohn. Έχει προταθεί ότι το στρες μπορεί να ενεργοποιήσει ή να επανενεργοποιήσει την εντερική φλεγμονή, οδηγώντας στην επιδείνωση των κλινικών συμπτωμάτων. Το στρες ενεργοποιεί μονοπάτια από τον υποθάλαμο στο συμπαθητικό και στο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, επηρεάζοντας το εντερικό νευρικό σύστημα το οποίο με τη σειρά του καθορίζει την ενδοκρινική και γαστρεντερική κινητικότητα.

Η διατροφή είναι άμεσα συνδεδεμένη τόσο με την εμφάνιση όσο και με την εξέλιξη της νόσου Crohn. Ο δυτικός τρόπος ζωής με τα αυξημένα ποσοστά κατανάλωσης λίπους και ζάχαρης και τα μειωμένα ποσοστά κατανάλωσης φυτικών ινών φαίνεται πως επενεργεί στον επιπολασμό της νόσου. Η αυξημένη κατανάλωση συνολικού λίπους, αλλά και κορεσμένων και μονοακόρεστων λιπαρών οξέων είναι πιθανόν να αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης νόσου Crohn.

Μειωμένη κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων και αυξημένη κατανάλωση ω-6 φαίνεται, επίσης, ότι σχετίζεται με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Τα κορεσμένα και τα ακόρεστα λιπαρά παίζουν σημαντικό ρόλο διαμορφώνοντας το εντερικό μικροβίωμα, αλλά και τους Toll-like υποδοχείς των μακροφάγων. Η κατανάλωση φυτικών ινών και ιδίως διαλυτών φυτικών ινών, φαίνεται να έχει προστατευτικό ρόλο απέναντι στη νόσο Crohn. Μάλιστα, βάσει ορισμένων ερευνών μείωνε τον κίνδυνο έως και 40%. Τέλος, πρόσφατα δεδομένα δείχνουν ότι και η βιταμίνη D μπορεί να εμπλέκεται στην παθογένεια της νόσου. Η έλλειψη της βιταμίνης D είναι πολύ κοινή μεταξύ των ασθενών με Crohn.

 

Γ) Μικροβιακοί παράγοντες

Έχει προταθεί πως η μειωμένη έκθεση σε εντερικά βακτήρια και οι βελτιωμένες συνθήκες υγιεινής κατά την πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση των μη φυσιολογικών απαντήσεων του ανοσοποιητικού συστήματος στη μετέπειτα ζωή. Η συνύπαρξη με περισσότερα αδέρφια συνεπάγεται και μεγαλύτερη έκθεση σε εντερικά βακτήρια κατά την πρώιμη παιδική ηλικία. Ασθενείς με νόσο Crohn φαίνεται ότι είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα συμβίωσης με λιγότερα αδέλφια και σε μικρότερες οικογένειες.

Ακόμη, μελέτες κατέδειξαν ότι όσο χαμηλότερη είναι η κατάταξη γέννησης τόσο περισσότερο ενισχύεται ο κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου Crohn. Οι διαφορές στις περιβαλλοντικές συνθήκες μεταξύ αγροτικών και αστικών περιοχών μπορεί να εξηγήσουν την αυξημένη επίπτωση των ΙΦΝΕ στις αστικές περιοχές.

Τέλος, έρευνες έχουν δείξει ότι ασθενείς με νόσο Crohn, στους οποίους η διάγνωση έγινε στην ενήλικη ζωή, ήταν λιγότερο πιθανό να συμβιώσουν με κατοικίδιες γάτες, πριν από την ηλικία των 5 ετών. Αντίθετα, η έκθεση σε γάτες σε νεαρή ηλικία σχετίζεται με παιδική νόσο Crohn.

Αρκετοί μικροοργανισμοί φαίνεται να εμπλέκονται στην παθογένεια της νόσου Crohn. Τα τελευταία χρόνια η έρευνα έχει στραφεί στη μελέτη ενός προσκολλητικού τύπου Ε.coli, του Adherent-invasive escherichia coli (AIEC).

Πρόσφατα, μόλυνση από AIEC φάνηκε ότι επιδρά στα microRNAs μειώνοντας την έκφραση των πρωτεϊνών που απαιτούνται για την αυτοφαγική απάντηση στα εντερικά επιθηλιακά κύτταρα. Για την παθογένεια της νόσου έχουν κατηγορηθεί και άλλα παθογόνα βακτήρια, όπως το καμπυλοβακτήριο και η σαλμονέλα κ.α.

 

Ποιότητα ζωής ασθενών με νόσο Crohn

Η νόσος επηρεάζει δυσμενώς την κοινωνική δραστηριότητα σε διαφορετικό βαθμό σε περισσότερους από τους μισούς ασθενείς, με έναν στους πέντε να χαρακτηρίζει το πρόβλημα έντονο. Έξι στους δέκα ασθενείς αισθάνονται θλίψη ή απογοήτευση λόγω της νόσου τους, με το προβλήματα να είναι πιο έντονο στους ασθενείς που έχουν διαγνωστεί σχετικά πρόσφατα. Ομοίως, περισσότεροι από έξι στους δέκα ασθενείς (65%) αναφέρουν αίσθημα ψυχικής έντασης (στρες) ως αποτέλεσμα της νόσου. Σχεδόν ένας στους τέσσερις ασθενείς μπορεί να αισθανθούν έως και θυμό λόγω των προβλημάτων των σχετικών με τη νόσο, με τις γυναίκες και τους νέους να το εκφράζουν εντονότερα.

Τέσσερις στους δέκα ασθενείς αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην εκπλήρωση των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων λόγω της νόσου. Οι νέοι 18-39 ετών και οι ενήλικες 40-49 ετών φαίνεται να επηρεάζονται σε εντονότερο βαθμό. Πάνω από ένας στους δύο ασθενείς αναγκάζεται να απουσιάσει από μία έως και πάνω από 20 ημέρες το έτος από την εργασία του, είτε λόγω των προβλημάτων από τη νόσο είτε λόγω του χρόνου που πρέπει να αφιερωθεί στην παρακολούθηση και θεραπεία του. Ο ένας στους τρεις ασθενείς δεν έχει αποκαλύψει την ύπαρξη της νόσου σε κανέναν στο εργασιακό του περιβάλλον (εργοδότες και συναδέλφους), αφού το θεωρεί προσωπικό δεδομένο ή φοβάται ότι θα έχει επιπτώσεις στην επαγγελματική του ζωή. Τρεις στους δέκα ασθενείς ανέφεραν ότι δεν έχουν την επιθυμητή υποστήριξη από το εργασιακό τους περιβάλλον (εργοδότες και συναδέλφους), όταν είναι γνωστό το πρόβλημα υγείας τους. Επίσης, τρεις στους δέκα ασθενείς δηλώνουν ότι δεν έχουν την κατάλληλη διευκόλυνση από τους εργοδότες τους για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που προκύπτουν από τη νόσο τους.

 

Ιστορία και επιδημιολογία της νόσου Crohn

Τη Νόσο Crohn την περιέγραψε για πρώτη φορά το 1913 ένας Σκοτσέζος χειρουργός, ο Dalziel. Ωστόσο, ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν του Νεοϋορκέζου γιατρού Burrill Crohn, ο οποίος παρουσίασε το 1932 μαζί με τους συνεργάτες του μια σειρά ασθενών με αυτήν την πάθηση.

Περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν με τη νόσο Crohn. Πρόκειται για την πιο κοινή σε Ευρωπαίους με δείκτες επίπτωσης από 5 έως 12 ανά 100.000. Η πάθηση αυτή είναι συχνότερη στους λευκούς παρά σε άλλους πληθυσμούς. Πιο συγκεκριμένα, η Νόσος Crohn προσβάλλει περίπου 50 άτομα ανά 100.000 του πληθυσμού και το ετήσιο νούμερο νέων περιστατικών ποικίλλει από 1 έως 8 για 100.000 του πληθυσμού σε διαφορετικές περιοχές.

Είναι μια ασθένεια πιο συχνή στις χώρες τις Βόρειας Ευρώπης, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής συγκριτικά με την Κεντρική και Νότια Ευρώπη και Μέση Ανατολή (με εξαίρεση το Ισραήλ), ενώ παρουσιάζεται σπάνια στις χώρες τις Ασίας και  της Αφρικής. Η νόσος προσβάλλει σε μεγαλύτερη αναλογία κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων σε σχέση με  κατοίκους των αγροτικών περιοχών και αυτό έχει βρεθεί ότι ισχύει σε μεγάλο βαθμό στον Ελληνικό χώρο.

Οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι η νόσος Crohn χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερα ποσοστά εμφάνισης στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, με αναλογία ανδρών – γυναικών 1:1,16. Ωστόσο, τα δεδομένα που αφορούν την Ελλάδα δείχνουν μια μικρή υπεροχή των ανδρών. Πρόσφατες διεθνείς έρευνες κατέδειξαν ότι παρουσιάζονται όλο και περισσότερες περιπτώσεις Crohn, ειδικά ανάμεσα σε έφηβους και παιδιά. Προσβάλλει, συνήθως, νέους ενήλικες 10-40 ετών και το 60%  είναι κάτω των 35 ετών, ενώ εκδηλώνεται πιο συχνά σε καπνιστές παρά σε μη καπνιστές.

 

 

 

References:

---

• Sartor RB. Mechanisms of disease: pathogenesis of Crohn’s disease and ulcerative colitis. Nat Clin Pract Gastroenterol Hepatol. 2006;3(7): 390–407.
• Itta M. Minderhoud, Bas Oldenburg, Marguerite E.I. Schipper, Jose – J.M. ter Linde, Melvin Samson. Serotonin Synthesis and Uptake in Symptomatic Patients with Crohn’s Disease in Remission. Clinical Gastroenterology and Hepatology. June 2007
• R. Spiller. Recent advances in understanding the role of serotonin in gastrointestinal motility in functional bowel disorders: alterations in 5-HT signaling and metabolism in human disease. Neurogastroenterology and Motility. Jul. 2007
• Jean-Eric Ghia, Nan Li, Huaqing Wang et al. Serotonin has a key role in pathogenesis of experimental colitis. Gastroenterology. Nov 2009
• Stein, A., Hinz, M., & Uncini, T. (2010). Amino acid-responsive Crohn’s disease: a case study. Clinical and experimental gastroenterology, 3, 171.
• Hinz, M., Stein, A., & Uncini, T. (2012). Relative nutritional deficiencies associated with centrally acting monoamines. Int J Gen Med, 5, 413-430.Loddo I, Romano C. Inflammatory bowel disease: genetics, epigenetics, and pathogenesis. Frontiers in immunology. 2015 Nov 2;6:551. Ni J, Wu GD, Albenberg L, Tomov VT. Gut microbiota and IBD: causation or correlation?. Nature reviews Gastroenterology & hepatology. 2017 Oct;14(10):573.
• Liu TC, Stappenbeck TS. Genetics and pathogenesis of inflammatory bowel disease. Annual Review of Pathology: Mechanisms of Disease. 2016 May 23;11:127-48.
• De Souza HS, Fiocchi C. Immunopathogenesis of IBD: current state of the art. Nature reviews Gastroenterology & hepatology. 2016 Jan;13(1):13.
• Davies JM, Abreu MT. The innate immune system and inflammatory bowel disease. Scandinavian Journal of Gastroenterology. 2015 Jan 2;50(1):24-33.
• Zhao M, Burisch J. Impact of genes and the environment on the pathogenesis and disease course of inflammatory bowel disease. Digestive diseases and sciences. 2019 Jul 15;64(7):1759-69.
• Knight-Sepulveda K, Kais S, Santaolalla R, Abreu MT. Diet and inflammatory bowel disease. Gastroenterology & hepatology. 2015 Aug;11(8):511.
• Lewis JD, Abreu MT. Diet as a trigger or therapy for inflammatory bowel diseases. Gastroenterology. 2017 Jan 1;152(2):398-414.
• Bernstein CN. Psychological stress and depression: risk factors for IBD?. Digestive Diseases. 2016;34(1-2):58-63.
• Bernstein CN. The brain-gut axis and stress in inflammatory bowel disease. Gastroenterology Clinics. 2017 Dec 1;46(4):839-46.
• Tontini GE, Vecchi M, Pastorelli L, Neurath MF, Neumann H. Differential diagnosis in inflammatory bowel disease colitis: state of the art and future perspectives. World journal of gastroenterology: WJG. 2015 Jan 7;21(1):21.  Ananthakrishnan AN. Epidemiology and risk factors for IBD. Nature reviews Gastroenterology & hepatology. 2015 Apr;12(4):205-17.
• Pituch-Zdanowska A, Banaszkiewicz A, Albrecht P. The role of dietary fibre in inflammatory bowel disease. Przeglad gastroenterologiczny. 2015;10(3):135.

---