Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Η πιο Σύγχρονη Θεραπευτική Προσέγγιση για τη Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελεί την πιο Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση, ο στόχος της οποίας έγκειται στη λεπτομερή ανίχνευση των πραγματικών αιτιών Παθολογικών Καταστάσεων και Νοσημάτων. Για να τα επιτύχει αυτά, βασίζεται σε τρεις άξονες.

Διενέργεια Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, που ανιχνεύουν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, αφενός την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Θυρεοειδίτιδα Hashimoto και αφετέρου τους μηχανισμούς έκφρασης της Νόσου, όταν αυτή έχει ήδη εκφραστεί.

Εκπόνηση Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων, τα οποία διαμορφώνονται με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αυστηρά στοχευμένα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε οργανισμού ξεχωριστά.

Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία παρέχει ακριβείς κατευθυντήριες οδηγίες προς τους ασθενείς. Η Διεπιστημονική αυτή Ομάδα απαρτίζεται από Ιατρούς, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Γενετιστές, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς.

Έτσι, μεγιστοποιείται το θεραπευτικό όφελος των ασθενών και ταυτοχρόνως περιορίζονται οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες.

Ακριβείς Εξετάσεις

Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου διερευνούν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τα αίτια εκτροπής της όποιας βιοχημικής ισορροπίας.

Οι Εξειδικευμένες αυτές εξετάσεις λειτουργούν ως εφαλτήριο για την ακριβή πλέον πρόγνωση και διάγνωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto. Μέσω αυτών, ανιχνεύεται με ακρίβεια το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού και αναλύονται πολυμορφισμοί (SNPs) και γονιδιακές παραλλαγές στα γονίδια που έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι σχετίζονται με τη Θυρεοειδίτιδα Hashimoto.

Αυτή η ακριβής διαγνωστική προσέγγιση συνεπικουρεί στην αποκρυπτογράφηση της προδιάθεσης των ατόμων να παρουσιάσουν Θυρεοειδίτιδα Hashimoto και στην αποκωδικοποίηση των πραγματικών αιτιών της Ασθένειας στους ήδη πάσχοντες.

Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα

Λαμβάνοντας υπόψιν τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς και πολλούς άλλους παράγοντες, μπορεί πλέον, με τη βοήθεια αλγορίθμων, να εκπονηθεί, για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα ως προς τη σύσταση των αγωγών.

Η ποιότητα ζωής των πασχόντων που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές βελτιώνεται, ο οργανισμός τους επαναρρυθμίζεται, ενισχύονται τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

Διεπιστημονική Ομάδα

Στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, η έννοια του μεμονωμένου Ιατρού έχει αντικατασταθεί από τη Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία συγκροτείται από Ειδικότητες πολλών διαφορετικών Επιστημονικών πεδίων, όπως Ιατρούς, Γενετιστές, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς,

Μόνο έτσι μπορεί να γίνεται παρακολούθηση τόσο των επιστημονικών εξελίξεων όσο και του τεράστιου όγκου βιβλιογραφίας και να κατευθύνονται οι ασθενείς σε εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα και ακριβή παρακολούθηση.

• Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
• Εντοπισμός Προδιάθεσης & Μηχανισμών Εμφάνισης Θυρεοειδίτιδας Hashimoto
• Αυστηρά Εξατομικευμένες Θεραπευτικές αγωγές
• Άρση των υποκείμενων παθήσεων

Οι θεραπείες καθορίζονται με αλγόριθμους σε σχέση με τα εργαστηριακά ευρήματα, το ενδελεχές επιγενετικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη επιπλέον χρόνιων ή άλλων νοσημάτων και είναι αυστηρά εξατομικευμένες. Οι ασθενείς δεν αλλάζουν την καθημερινότητα τους. Αντίθετα, σταδιακά τη βλέπουν να βελτιώνεται, παράλληλα και με τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.

Η μέση διάρκεια της θεραπείας της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να διαρκέσει από έξι έως και εικοσιτέσσερις μήνες. Τα ποσοστά βελτίωσης των ασθενών είναι υψηλά.

Οι συγκεκριμένες θεραπείες, σε κλινική πράξη, χρησιμοποιούνται από το 1997 με χώρα αφετηρίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία  παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος, σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.

Τα αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι εξαιρετικά, με σταδιακή αποκατάσταση της εκάστοτε Νοσηρότητας.

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto – Οι Συνήθεις Θεραπείες

Η συνήθης χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων αποβλέπει κυρίως στο να παρέχει στον οργανισμό τις ορμόνες που του λείπουν. Όσες δηλαδή αυτός δεν μπορεί πλέον να παράγει. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χορήγηση συνθετικών θυρεοειδικών ορμονών.

Στην κλινική πράξη, ωστόσο, ο ασθενής απορρυθμίζεται συνεχώς. Η αλλαγή στη δοσολογία των ορμονών του επιβάλλεται διαρκώς για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του. Ειδικότερα, κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, ελλοχεύει ο κίνδυνος πρόκλησης παρενεργειών τόσο στη μητέρα όσο και στο έμβρυο.

Αυτός ο κύκλος, λοιπόν, είναι αέναος, με αποτελέσματα δυσμενή, στην καθημερινότητα των ασθενών. Καθώς επιβαρύνεται τόσο η υγεία όσο και η ψυχολογία τους, ενώ ταυτόχρονα δε βλέπουν τα επίπεδα υγείας τους να αποκαθίστανται ξανά.

Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο (Hashimoto) – Τι είναι

Η Θυρεοειδίτιδα (Νόσος) Χασιμότο ανήκει στις Θυρεοειδοπάθειες (Νοσήματα του Θυρεοειδούς), που συνήθως εμφανίζεται ως Υποθυρεοειδισμός.

Η Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο είναι σύνδρομο που ανήκει επιπλέον στα Αυτοάνοσα Νοσήματα, λόγω ανάπτυξης αυτοαντισωμάτων (αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων Anti-TPO και Anti-Tg) έναντι του Θυρεοειδούς αδένα.

Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο – Συμπτώματα

Το βασικό σύμπτωμα στη Θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η διόγκωση του Θυρεοειδούς αδένα, η οποία ορίζεται ως βρογχοκήλη. Η βρογχοκήλη αυτή (η διόγκωση), εγκαθίσταται βραδέως. Μπορεί να εμφανιστούν επίσης Όζοι στο θυρεοειδή. Η βρογχοκήλη είναι μέτρια, έχει ανώμαλη επιφάνεια, υβώδη και ημίσκληρη σύσταση.

Ο/η ασθενής μπορεί να μην αντιληφθεί τη βρογχοκήλη, αν αυτή δεν πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τους όζους. Ο αδένας είναι συνήθως ομοιογενώς διογκωμένος, μπορεί όμως να υπάρχει και ασύμμετρη διόγκωση, με τη μορφή μεγάλου όζου ή ύβου, λόγω υπεροχής των παθολογοανατομικών εξεργασιών, σε μια συγκεκριμένη περιοχή του θυρεοειδούς.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ασθενών, η πάθηση (Θυρεοειδίτιδα Hashimoto) προκαλεί και συμπτώματα που παρουσιάζονται σε Υποθυρεοειδισμό, όπως κόπωση, υπνηλία, ελάττωση της μνήμης, ξηροδερμία, αύξηση βάρους, ρίγη, ζάλη, αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, αίσθημα πνιγμού, νευρικότητα κ.τ.λ.

Παθοφυσιολογία

Η παθολογία της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto περιλαμβάνει την έντονη διήθηση από λεμφοκύτταρα, η οποία καταστρέφει ολοκληρωτικά τη φυσιολογική αρχιτεκτονική του Θυρεοειδούς. Μπορεί, μάλιστα, να σχηματιστούν λεμφοειδή θυλάκια και βλαστικά κέντρα.

Τα θυλακιώδη επιθηλιακά κύτταρα είναι συχνά διογκωμένα και περιέχουν βασεόφιλο κυτταρόπλασμα.

Η καταστροφή του αδένα προκαλεί πτώση στις τιμές των Τ3 και Τ4 θυρεοειδικών ορμονών στον ορό (αίμα) των ασθενών και την άνοδο της TSH ορμόνης.

Αρχικά, συνήθως, η TSH μπορεί να συντηρεί μια ικανοποιητική ορμονική σύνθεση, μέσω της ανάπτυξης θυρεοειδικής διόγκωσης ή βρογχοκήλης που προκαλεί στον Θυρεοειδή, ωθώντας τον να παράγει θυρεοειδικές ορμόνες. Συχνά, ωστόσο, ο αδένας υπολειτουργεί και τελικά ακολουθεί ο Υποθυρεοειδισμός, με ή χωρίς βρογχοκήλη.

Είναι σημαντικό να τονιστεί, επίσης, ότι μία πάσχουσα από θυρεοειδίτιδα Hashimoto, χρειάζεται να ελέγχει τακτικά τα επίπεδα των ορμονών του θυρεοειδούς αδένα, σε περίπτωση που σχεδιάζει να μείνει έγκυος, καθώς υπάρχει αυξημένη πιθανότητα αποβολής στο πρώτο τρίμηνο ή και υπογονιμότητας, λόγω της συγκεκριμένης νόσου.

Νόσος Hashimoto & Διατροφή

Ένα από τα κυριότερα θέματα που απασχολούν τα άτομα με δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα είναι η πρόσληψη και η απώλεια βάρους.

Στα άτομα με υποθυρεοειδισμό, η μείωση του μεταβολικού ρυθμού συνδέεται με τη συχνά παρατηρούμενη αύξηση του σωματικού βάρους.

Ορισμένα θρεπτικά συστατικά, πάντως, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και μπορεί να βοηθήσουν στα συμπτώματα της νόσου του Hashimoto, ενώ κάποια πρέπει να αποφεύγονται.

Οι τροφές που βοηθούν στη λειτουργία του θυρεοειδούς είναι αυτές που περιέχουν βιταμίνη D (μουρουνόλαδο, ξιφίας, σολομός , τόνος, σαρδέλες, μανιτάρια, ο κρόκος του αυγού) μαγνήσιο (πράσινα φυλλώδη λαχανικά , σπανάκι, ρόκα, μαρούλι, κάσιους, αμύγδαλα και σπόροι κολοκύθας), σελήνιο (ξηροί καρποί, τόνος, το μαύρο ψωμί και οι φακές), ψευδάργυρο (ωμά στρείδια), καθώς και τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Α (όπως συκώτι, μουρουνέλαιο, κρόκο αυγού, λιπαρά ψάρια και γαλακτοκομικά προϊόντα).

Αντιθέτως, τροφές που φαίνεται να απορρυθμίζουν τη θυρεοειδική λειτουργία είναι τα φύκια, κυρίως η σπιρουλίνα, τα προϊόντα γλουτένης (μετά από έλεγχο), το μπρόκολο, το κουνουπίδι, το λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών και η σόγια.

Νόσος Χασιμότο (Hashimoto) & Ζάχαρη

Επίσης, οι ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto, θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση τροφών που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη. Αυτού του είδους οι τροφές, οι οποίες περιέχουν σάκχαρα, προάγουν την αυτοανοσία, διότι, όταν αυξάνονται τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα μας, έστω και για λίγες ώρες, αυξάνεται σε επόμενο στάδιο η γλυκοζυλίωση.

Η γλυκοζυλίωση ορίζεται ως μία ανεξέλεγκτη, μη-ενζυματική αντίδραση που προκαλείται, όταν λαμβάνονται μεγαλύτερες ποσότητες σακχάρου από αυτές που χρειάζεται το σώμα μας και αυτές οι περίσσειες ποσότητες σακχάρου ενώνονται με τις πρωτεΐνες.

Έτσι, παράγονται συγκεκριμένες γλυκοτοξίνες, τα λεγόμενα τελικά προϊόντα της προχωρημένης γλυκοζυλίωσης (Αdvanced Glycation Εnd Ρroducts ή AGEs). Πρόκειται για μη λειτουργικά και επιβλαβή μόρια που εναποτίθενται στα διάφορα όργανα, από το δέρμα μέχρι τα αγγεία, και προκαλούν βλάβες και φλεγμονές στους ιστούς, καθώς παρεμποδίζουν την κανονική μεταφορά του οξυγόνου στα όργανα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενέχει ο κίνδυνος αυτοανοσίας.

 
References:

• Cooper DS. Subclinical Hypothyroidism. NEJM. 2001 Jul 26;345: 260– 265.
• Persky VW, Turyk ME, Wang L, Freels S, Chatterton R Jr, Barnes S, Erdman J Jr, Sepkovic DW, Bradlow HL, Potter S. Effect of soy protein on endogenous hormones in postmenopausal women. Am J Clin Nutr. 2002 Jan; 75( 1): 145– 153. Erratum in: Am J Clin Nutr. 2002 Sep; 76( 3): 695
• Toscano V, Conti FG, Anastasi E, Mariani P, Tiberti C, Poggi M, Montuori M, Monti S, Laureti S, Cipolletta E, Gemme G, Caiola S, Di Mario U, Bonamico M. Importance of gluten in the induction of endocrine autoantibodies and organ dysfunction in adolescent celiac patients. Am J Gastroenterol. 2000 Jul; 95( 7): 1742–1748.
• 4Ellingsen DG, Efskind J. Effects of low mercury vapour exposure on the thyroid function in chloralkali workers. J Appl Toxicol. 2000 Nov– Dec; 20( 6): 483– 489.
• WJ, Pan Y; Johnson AR, et al. Reduction of chemical sensitivity by means of heat depuration, physical therapy and nutritional supplementation in a controlled environment. J Nutr Env Med. 1996;6:141– 148.
• Pelletier C, Imbeault P, Tremblay A. Energy balance and pollution by organochlorines and polychlorinated biphenyls. Obes Rev. 2003 Feb; 4( 1): 17– 24. Review.
• Bland J. Nutritional Endocrinology, Normalizing Hypothalamus-Pituitary-Thyroid Axis Function, 2002 Seminar Series Syllabus.
• Gaby AR. Sub-laboratory hypothyroidism and the empirical use of Armour thyroid. Altern Med Rev. 2004 Jun; 9( 2): 157– 179.
• Goglia F. Biological effects of 3,5-diiodothyronine (T( 2)). Biochemistry (Moscow). 2005 Feb; 70( 2): 164– 172.
• Trbojević B, Djurica S. Diagnosis of autoimmune thyroid disease. Srp Arh Celok Lek 2005;133 Suppl 1:25-33.
• Duntas LH. Environmental factors and autoimmune thyroiditis. Nat Clin Pract Endocrinol Metab 2008;4(8):454-460.
• Wiersinga WM. Clinical relevance of environmental factors in the pathogenesis of autoimmune thyroid disease. Endocrinol Metab (Seoul) 2016;31(2):213-222.

• Kawicka A, Regulska-Ilow B. Metabolic disorders and nutritional status in autoimmune thyroid diseases. Postepy Hig Med Dosw (Online) 2015;69:80-90.
• Wang L, Wang B, Chen SR, et al. Effect of selenium supplementation on recurrent hyperthyroidism caused by Graves’ disease: a prospective pilot study. Horm Metab Res 2016;[Epub ahead of print].
• Dharmasena A. Selenium supplementation in thyroid associated ophthalmopathy: an update. Int J Ophthalmol 2014;7(2):365-375.
• Marcocci C, Kahaly GJ, Krassas GE, et al. Selenium and the course of mild Graves’ orbitopathy. N Engl J Med 2011;364(20):1920-1931.
• Hwang S, Byun JW, Yoon JS, et al. Inhibitory effects of α-lipoic acid on oxidative stress-induced adipogenesis in orbital fibroblasts from patients with Graves ophthalmopathy. Medicine (Baltimore) 2016;95(2):e2497.
• Chen K, Yan B, Wang F, et al. Type 1 5′-deiodinase activity is inhibited by oxidative stress and restored by alpha-lipoic acid in HepG2 cells. Biochem Biophys Res Commun 2016;472(3):496-501.
• Sharma BR, Joshi AS, Varthakavi PK, et al. Celiac autoimmunity in autoimmune thyroid disease is highly prevalent with a questionable impact. Indian J Endocrinol Metab 2016;20(1):97-100.
• Roy A, Laszkowska M, Sundström J, et al. Prevalence of celiac disease in patients with autoimmune thyroid disease: a meta-analysis. Thyroid 2016;26(7):880-890.