Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies έτσι ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες που συλλέγουν τα cookies αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας και εκτελούν λειτουργίες όπως την αναγνώρισή σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπο μας και ποιες ενότητες του ιστοτόπου θεωρείτε περισσότερο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
Σπίλοι
Πρόληψη και Αφαίρεση Σπίλων
- Ολόσωμη Χαρτογράφηση
- Αφαίρεση σε μία συνεδρία, χωρίς ουλές και σημάδια
- Αφαίρεση με Δερματοχειρουργική
Σπίλοι
Σπίλοι ονομάζονται επιστημονικά οι ελιές που υπάρχουν σε διάφορα σημεία του σώματος μας και αποτελούν την κλινική εκδήλωση καλοήθους πολλαπλασιασμού κυττάρων που ενυπάρχουν φυσιολογικά στο δέρμα μας.
Μπορεί να υπάρχουν εκ γενετής στο ανθρώπινο δέρμα (συγγενείς μελανοκυτταρικοί σπίλοι) ή να αναπτυχθούν αργότερα, στην παιδική και εφηβική ηλικία (επίκτητοι μελανοκυτταρικοί σπίλοι) και εντοπίζονται συνηθέστερα σε περιοχές που εκτίθενται στον ήλιο, όπως το πρόσωπο, ο κορμός, τα χέρια και τα πόδια.
Οι σπίλοι αποτελούν καλοήθη πολλαπλασιασμό των μελανοκυττάρων, τα οποία παράγουν τη μελανίνη, γεγονός που εξηγεί το συχνά καφέ ή μαύρο χρώμα τους. Οι ελιές διακρίνονται σε διάφορες υποκατηγορίες, μεταξύ των οποίων κάποιες είναι αβλαβείς κι άλλες μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο του δέρματος, το κακόηθες μελάνωμα.
Οι βασικότεροι τύποι σπίλων
Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι διακρίνονται σε διάφορες υποκατηγορίες, μεταξύ των οποίων κάποιες είναι αβλαβείς κι άλλες μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο του δέρματος, το κακόηθες μελάνωμα.
Κοινοί σπίλοι: είναι συμμετρικοί, συνήθως στρογγυλοί (οβάλ), ομοιόμορφοι, σε μία ή δύο αποχρώσεις του μπεζ, καφέ ή έχουν χρώμα παρόμοιο με αυτό του δέρματος και το μήκος τους είναι μικρότερο από μισό εκατοστό.
Επιδερμικοί σπίλοι: πρόκειται για μυρμηκιώδεις ή κερατωτικές πλάκες, που μπορεί να είναι είτε συγγενείς είτε επίκτητες. Εντοπίζονται συχνότερα στο κεφάλι και στο λαιμό και εκδηλώνονται ως μη φλεγμονώδεις, ασυμπτωματικοί σπίλοι.
Μικτοί σπίλοι: σπίλοι που αναπτύσσονται και στην επιδερμίδα και στο χόριο.
Σπίλοι του Sutton: πρόκειται για μία ιδιαίτερη κατηγορία σπίλων οι οποίοι στην περιφέρεια τους έχουν λευκό χρώμα. Εμφανίζονται συχνότερα σε παιδιά παρά σε ενήλικες και πολλές φορές συσχετίζονται με αυτοάνοσες ασθένειες, όπως η λεύκη.
Ελιές τύπου Spitz: ελιές που μπορεί να έχουν κόκκινο, ροζ ή ανοιχτό καφέ χρώμα ή συνδυασμό αυτών των χρωμάτων.
Δυσπλαστικοί ή άτυποι σπίλοι: μελαχρωματικοί σπίλοι που συνήθως είναι καλοήθεις, όμως έχουν κοινά χαρακτηριστικά με το μελάνωμα, παρουσιάζουν, δηλαδή, ύποπτες ενδείξεις. Μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα, να μην συμμετρικοί ή να έχουν ανόμοια όρια. Όσοι έχουν δυσπλαστικούς σπίλους, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος.
Συχνότητα εμφάνισης Σπίλων
Η εμφάνιση των σπίλων είναι ιδιαίτερα συχνή, καθώς στο δέρμα σχεδόν όλων των ενηλίκων εντοπίζονται από 10-40 ελιές κι είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη ακόμη περισσότερων σε άτομα που έχουν ανοιχτόχρωμο δέρμα. Οι σπίλοι μπορεί να υπάρχουν εκ γενετής στο ανθρώπινο δέρμα (συγγενείς μελανοκυτταρικοί σπίλοι) ή να αναπτυχθούν αργότερα. Ωστόσο, οι περισσότεροι εμφανίζονται στην παιδική και εφηβική ηλικία κι είναι γνωστοί ως επίκτητοι μελανοκυτταρικοί σπίλοι.
Δεν αποκλείεται, βέβαια, να επέλθει η ανάπτυξη τους και αργότερα στη ζωή των ατόμων ως επακόλουθο της παρατεταμένης και υπερβολικής έκθεσης στον ήλιο, διότι οι ακτίνες του ήλιου ευνοούν την εμφάνιση σπίλων. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, άλλωστε, ότι εντοπίζονται σε περιοχές που εκτίθενται στον ήλιο, όπως το πρόσωπο, ο κορμός, τα χέρια και τα πόδια.
Αιτίες εμφάνισης Σπίλων
Οι αιτιολογικοί παράγοντες εμφάνισης σπίλων ποικίλλουν. Άλλοτε προκύπτουν από τη συνεχή έκθεση στον ήλιο, άλλες φορές είναι απόρροια γενετικής προδιάθεσης και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η αντίδραση του δέρματος απέναντι σε κάποια φάρμακα πυροδοτεί την εμφάνιση σπίλων. Επιπλέον, μπορεί να αναπτυχθούν σκουρόχρωμα στίγματα στο δέρμα, λόγω ορμονικών διαταραχών, κατά τη διάρκεια της εφηβείας ή της εγκυμοσύνης.
Πρόληψη μελανώματος μέσω της Ολόσωμης Χαρτογράφησης Σπίλων
Το μελάνωμα είναι καρκίνος του δέρματος που αναπτύσσεται από τα μελανοκύτταρα. Ισχυρή ένδειξη που μαρτυρά την εμφάνιση μελανώματος είναι η αλλαγή στο χρώμα, στο μέγεθος και στο σχήμα ενός σπίλου. Πρόκειται για πολύ σοβαρή νόσο, καθώς μπορεί να επεκταθεί σε άλλα όργανα του σώματος, μέσω του λεμφικού συστήματος και του αίματος (αιματογενής διασπορά). Στη χώρα μας, τα εκτιμώμενα περιστατικά μελανώματος είναι 4-5 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους.
Το βασικότερο μέσον που μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη του μελανώματος είναι η έγκαιρη διάγνωση του. Όσο γρηγορότερα διαγιγνώσκεται το μελάνωμα, τόσο αυξάνονται τα ποσοστά επιτυχούς ίασης του. Γι’ αυτό το λόγο, χρειάζεται το άτομο να ελέγχει το δέρμα του, κάνοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα Ολόσωμη Χαρτογράφηση Σπίλων, ειδικότερα αν έχει θετικό οικογενειακό ιστορικό μελανώματος.
Η Ολόσωμη Χαρτογράφηση αξιολογεί τους σπίλους αποτυπώνοντας σε βάθος τη δομή τους και βοηθάει στην ορθή διάγνωση των σπίλων. Ανιχνεύει τους ύποπτους και επικίνδυνους σπίλους, καθώς και το μελάνωμα με απόλυτη ακρίβεια, χωρίς να υπάρχει η ελάχιστη πιθανότητα λάθους και αξιολογούνται με απόλυτη ορθότητα τα αποτελέσματα.
Η λεπτομερής αποτύπωση των σπίλων και των βλαβών του δέρματος κινητοποιεί την προσοχή του δερματολόγου σε συγκεκριμένα σημεία, ούτως ώστε να εξετάσει τις μεταβολές με μεγαλύτερη προσήλωση. Οι φωτογραφίες των σπίλων αποτυπώνονται σε υψηλή ανάλυση. Σε κάθε επαναληπτική εξέταση, συγκρίνονται οι νέες φωτογραφίες με τις προηγούμενες, προκειμένου να ανιχνευθούν εγκαίρως οι σπίλοι που επανεμφανίζονται ή να αξιολογηθούν τυχόν μεταβολές σε υπάρχοντες σπίλους. Οι φωτογραφίες των επαναληπτικών ολόσωμων χαρτογραφήσεων αποθηκεύονται ψηφιακά σε μια βάση δεδομένων και διαμορφώνεται ένα ιστορικό για κάθε ασθενή, το οποίο χρησιμοποιείται σε κάθε επαναληπτική εξέταση.
Η Χαρτογράφηση Σπίλων αποτελεί μία εξελιγμένη μέθοδο, η οποία μας παρέχει τη δυνατότητα σαφούς τεκμηρίωσης και πλήρους ανάλυσης των αλλαγών που σημειώνονται σε ένα σπίλο. Οποιαδήποτε, λοιπόν, αλλαγή παρατηρηθεί σε σπίλο, όσον αφορά στο χρώμα, το μέγεθος και το σχήμα, καθώς κι η εμφάνιση νέου σπίλου είναι παράγοντες που πρέπει να ελεγχθούν άμεσα, μέσω της Ολόσωμης Χαρτογράφησης Σπίλων. Παράλληλα, συνιστάται η αποφυγή της υπερβολικής έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία για την πρόληψη του μελανώματος κι όταν το άτομο εκτίθεται σε αυτήν, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιεί αντηλιακή προστασία.
Πότε ενδείκνυται ο έλεγχος των Σπίλων
Όταν αλλάζει το μέγεθος του σπίλου ή παρουσιάζεται νέος, υπερβολικά διογκωμένος, μπορεί να προκαλέσει κνησμό. Ελιές που επιφέρουν κνησμό, προκαλούν πόνο χωρίς προφανή λόγο ή αναπτύσσονται απρόσμενα, χρειάζεται να ελεγχθούν εγκαίρως.
Γενικά, οι αλλαγές σε έναν σπίλο δεν προμηνύουν κάτι θετικό. Η μεγαλύτερη ένδειξη εξέλιξης ενός σπίλου σε μελάνωμα αποτελεί η μεταβολή των χαρακτηριστικών του, όσον αφορά στο μέγεθος, στο σχήμα ή/και στο χρώμα. Πιο συγκεκριμένα, διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο οι άνθρωποι που έχουν αυξημένο αριθμό σπίλων στο σώμα τους. Πάνω από 100 ελιές, δηλαδή, φανερώνουν κακοήθεια.
Ταυτόχρονα, όταν οι δύο πλευρές του σπίλου δεν ταιριάζουν σε μέγεθος ή σχήμα, επειδή τα κύτταρα στη μία πλευρά του αναπτύσσονται ταχύτερα από τα κύτταρα στην άλλη, δείχνουν ότι το άτομο χρειάζεται τη συμβουλή του ιατρού.
Παράλληλα, τα οδοντωτά όρια ενός σπίλου ελλοχεύουν μεγάλους κινδύνους, γιατί συνδέονται με την απροσδόκητη κυτταρική ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος. Σε περιπτώσεις, μάλιστα, κατά τις οποίες το χρώμα του σπίλου δε χαρακτηρίζεται από ομοιομορφία σε όλη την έκταση του κι αντιθέτως παρουσιάζει διχρωμία ή ποικιλία χρωμάτων, τότε ενδέχεται να είναι καρκινικός.
Ένας φυσιολογικός σπίλος έχει διάμετρο περίπου 6 χιλιοστά. Σπίλοι που ξεπερνούν σε διάμετρο τα 7 ή 8 χιλιοστά μπορεί να αποτελούν αιτία κακοήθειας. Παράλληλα, σπίλοι οι οποίοι προκαλούν εκροή αίματος ή παρουσιάζουν φλεγμονή με οίδημα, χρειάζεται να ελεγχθούν αμέσως από ιατρό.
Κριτήρια αφαίρεσης των Σπίλων
Βάσει των αποτελεσμάτων της Χαρτογράφησης και της κλινικής εκτίμησης, μπορεί να αξιολογηθεί αν πρόκειται για κακοήθη ή καλοήθη σπίλο και το κατά πόσον είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί από το δέρμα. Όταν ο σπίλος είναι μελανοκυτταρικός, η αφαίρεση αυτού εξαρτάται από διάφορους παράγοντες οι οποίοι σχετίζονται με το μέγεθος, το χρώμα του και το σημείο του σώματος όπου εντοπίζεται.
Ταυτόχρονα, σημαντικό ρόλο παίζει το αν ο σπίλος είναι επίκτητος ή συγγενής και λαμβάνεται υπόψιν το αισθητικό αποτέλεσμα που θα προκύψει, έπειτα από την αφαίρεση του. Οι καλοήθεις σπίλοι δε χρήζουν άμεση ανάγκη αφαίρεσης. Παρόλα αυτά, αφαιρούνται κυρίως για λόγους λειτουργικούς ή/και αισθητικούς, ειδικότερα αν είναι αρκετά ορατοί και δύσμορφοι.
Μέθοδοι αφαίρεσης των Σπίλων
Στη συνέχεια, αν κριθεί ότι ο σπίλος χρήζει αφαίρεσης, προτείνονται διάφορες μέθοδοι αφαίρεσης του, όπως η Δερματοχειρουργική. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι έπειτα από την αφαίρεση των σπίλων, πραγματοποιείται βιοψία ή μικροσκοπική εξέταση, ειδικότερα όταν υπάρχει θετικό ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό μελανώματος.
Αφαίρεση Σπίλων με Δερματοχειρουργική
Η Δερματοχειρουργική αποτελεί έναν κλάδο της Δερματολογίας που συνίσταται στη διάγνωση και στη χειρουργική αφαίρεση καλοήθων και κακοήθων βλαβών του δέρματος. Στη Δερματοχειρουργική, οι διάφορες χειρουργικές μέθοδοι και επεμβάσεις που εφαρμόζονται είναι ελάχιστα επεμβατικές. Το μόνο που χρειάζεται είναι η τοπική ή περιοχική αναισθησία.
Με αυτόν τον τρόπο, οι δερματοχειρουργικές επεμβάσεις εφαρμόζονται με πλήρη ασφάλεια και το χρονικό διάστημα αποθεραπείας και πλήρης αποκατάστασης, που απαιτείται, είναι ελάχιστο. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς είναι σε θέση να επιστρέψουν άμεσα στις καθημερινές τους δραστηριότητες και υποχρεώσεις. Βάσει της πολυπλοκότητας, του χρώματος και του μεγέθους του σπίλου που χρήζει αφαίρεσης, εφαρμόζονται στο ιατρείο, με πλήρη τεχνογνωσία και ασφάλεια, όλες οι απαραίτητες δερματοχειρουργικές θεραπείες.