Νόσος Alzheimer

Η πιο Σύγχρονη Θεραπευτική Προσέγγιση για τη Νόσο Alzheimer

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελεί την πιο Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση, ο στόχος της οποίας έγκειται στη λεπτομερή ανίχνευση των πραγματικών αιτιών Παθολογικών Καταστάσεων και Νοσημάτων. Για να τα επιτύχει αυτά, βασίζεται σε τρεις άξονες.

Διενέργεια Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, που ανιχνεύουν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, αφενός την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Νόσο Alzheimer και αφετέρου τους μηχανισμούς έκφρασης της Νόσου, όταν αυτή έχει ήδη εκφραστεί.

Εκπόνηση Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων, τα οποία διαμορφώνονται με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αυστηρά στοχευμένα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε οργανισμού ξεχωριστά.

Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία παρέχει ακριβείς κατευθυντήριες οδηγίες προς τους ασθενείς. Η Διεπιστημονική αυτή Ομάδα απαρτίζεται από Ιατρούς, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Γενετιστές, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς.

Έτσι, μεγιστοποιείται το θεραπευτικό όφελος των ασθενών και ταυτοχρόνως περιορίζονται στο ελάχιστο οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες.

Ακριβείς Εξετάσεις

Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου διερευνούν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τα αίτια εκτροπής της όποιας βιοχημικής ισορροπίας.

Οι Εξειδικευμένες αυτές εξετάσεις λειτουργούν ως εφαλτήριο για την ακριβή πλέον πρόγνωση και διάγνωση Νευροεκφυλιστικών Νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Νόσου Alzheimer. Μέσω αυτών, ανιχνεύεται με ακρίβεια το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού και αναλύονται πολυμορφισμοί (SNPs) και γονιδιακές παραλλαγές στα γονίδια που έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι σχετίζονται με τη Νόσο Alzheimer.

Αυτή η ακριβής διαγνωστική προσέγγιση συνεπικουρεί στην αποκρυπτογράφηση της προδιάθεσης των ατόμων να παρουσιάσουν Νόσο Alzheimer και στην αποκωδικοποίηση των πραγματικών αιτιών της Ασθένειας στους ήδη πάσχοντες.

Αυστηρά Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα

Λαμβάνοντας υπόψιν τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς και πολλούς άλλους παράγοντες, μπορεί πλέον, με τη βοήθεια αλγορίθμων, να εκπονηθεί, για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα ως προς τη σύσταση των αγωγών.

Η ποιότητα ζωής των πασχόντων που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές βελτιώνεται, ο οργανισμός τους επαναρρυθμίζεται, ενισχύονται τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

Διεπιστημονική Ομάδα

Στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, η έννοια του μεμονωμένου Ιατρού έχει αντικατασταθεί από τη Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία συγκροτείται από Ειδικότητες πολλών διαφορετικών Επιστημονικών πεδίων, όπως Ιατρούς, Γενετιστές, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς,

Μόνο έτσι μπορεί να γίνεται παρακολούθηση τόσο των επιστημονικών εξελίξεων όσο και του τεράστιου όγκου βιβλιογραφίας και να κατευθύνονται οι ασθενείς σε εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα και ακριβή παρακολούθηση.

• Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
• Εντοπισμός Προδιάθεσης & Μηχανισμών Εμφάνισης της Νόσου Alzheimer
• Αυστηρά Εξατομικευμένες Θεραπευτικές αγωγές
• Άρση των υποκείμενων παθήσεων

Οι θεραπείες καθορίζονται με αλγόριθμους σε σχέση με τα εργαστηριακά ευρήματα, το ενδελεχές επιγενετικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη επιπλέον χρόνιων ή άλλων νοσημάτων και είναι αυστηρά εξατομικευμένες. Οι ασθενείς δεν αλλάζουν την καθημερινότητα τους. Αντίθετα, σταδιακά τη βλέπουν να βελτιώνεται, παράλληλα και με τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.

Η μέση διάρκεια της θεραπείας της Νόσου Alzheimer, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να διαρκέσει από έξι έως και εικοσιτέσσερις μήνες. Τα ποσοστά βελτίωσης των ασθενών  είναι υψηλά.

Οι συγκεκριμένες θεραπείες, σε κλινική πράξη, χρησιμοποιούνται από το 1997 με χώρα αφετηρίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία  παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος, σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.

Τα αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι εξαιρετικά, με σταδιακή αποκατάσταση της εκάστοτε Νοσηρότητας.

 

Οι Συνήθεις Θεραπευτικές Προσεγγίσεις για τη Νόσο Alzheimer

Η αναζήτηση ενός θαυματουργού φαρμάκου ήταν δαπανηρή και άκαρπη. Οι περισσότερες μελέτες φαρμάκων για τη νόσο έχουν στοχεύσει στο ίδιο το αμυλοειδές-βήτα ή την πρωτεάση BACE1. Η BACE1 καταλύει το στάδιο που περιορίζει την ταχύτητα στη σύνθεση του αμυλοειδούς-βήτα από την πρόδρομη πρωτεΐνη αμυλοειδούς (ΑΡΡ). Με τη θεραπεία ενός συμπτώματος και την αποτυχία αντιμετώπισης του υποκείμενου προβλήματος, περισσότερες από 99% των δοκιμών μονοθεραπείας για διακοπή ή αναστροφή της ασθένειας ήταν ανεπιτυχείς.

Η συνήθης Ιατρική προσέγγιση για τη Νόσο Alzheimer αντιμετωπίζει τις πλάκες αμυλοειδούς-β ως εχθρό, χωρίς, ωστόσο, να καταφέρνει να εξαλείψει την πραγματική αιτία που οδηγεί στη συσσώρευση πλάκας. Τα φάρμακα που διατίθενται σήμερα επιβραδύνουν τη νόσο και σε συνδυασμό με διάφορες στρατηγικές διαχείρισης μπορεί να συμβάλλουν στον περιορισμό των συμπτωμάτων, όμως δεν αντιμετωπίζουν τη νευρολογική βλάβη που ήδη υφίσταται.

 

Νόσος Alzheimer – Τι είναι

Η νόσος Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας θεωρούνται βαριά περιστατικά για τους ασθενείς και τις οικογένειες τους. Περισσότεροι από 30 εκατομμύρια Αμερικανοί υποφέρουν από κάποιο είδος άνοιας. Ειδικότερα, η νόσος Alzheimer πλήττει περισσότερους από πέντε εκατομμύρια Αμερικανούς και το σχετικό κόστος υγειονομικής περίθαλψης υπερβαίνει τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Λαμβάνοντας υπόψη τη γενετική και άλλους παράγοντες κινδύνου, έως 45 εκατομμύρια Αμερικανοί σήμερα μπορούν να αναπτύξουν νόσο Alzheimer κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Είναι σημαντικό να διασαφηνιστεί ότι η Νόσος Alzheimer δεν πρέπει να συγχέεται με την άνοια, διότι δεν πρόκειται για το ίδιο νόσημα. Αντιθέτως, εμφανίζουν αρκετές διαφορές. Οι άνοιες δεν αφορούν συγκεκριμένες ασθένειες. Πρόκειται για μία ομάδα συμπτωμάτων τα οποία σχετίζονται με ελάττωση της μνήμης ή άλλων δεξιοτήτων σκέψης, αρκετά σοβαρών, για να περιορίσουν την ικανότητα ενός ατόμου στην επιτέλεση διαφόρων δραστηριοτήτων. Η νόσος Αλτσχάιμερ, από την άλλη, αντιπροσωπεύει το 60-80% των περιπτώσεων άνοιας.

Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νόσου Alzheimer είναι οι εξωκυτταρικές πλάκες αμυλοειδούς-β, ενδοκυτταρικές νευροϊνιδιακές κακώσεις και ενεργοποιημένα γλοιακά κύτταρα στον εγκέφαλο. Η συμβατική προσέγγιση αντιμετωπίζει τις πλάκες αμυλοειδούς-β ως εχθρό. Οι πλάκες αυτές συσσωρεύονται, καταστρέφουν τις συνάψεις μεταξύ των νευρικών κυττάρων και προάγουν τον νευρωνικό κυτταρικό θάνατο, οδηγώντας τελικά σε γνωστική εξασθένηση. Αλλά η συνήθης Ιατρική προσέγγιση δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει αυτό που προκαλεί και συμβάλλει στη δημιουργία πλάκας.

Η Επιδημιολογία της νόσου Alzheimer

Με βάση την Ελληνική Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών, 200.000 άνθρωποι στη χώρα μας πάσχουν από τη συγκεκριμένη ασθένεια και ο αριθμός αυτός αναμένεται να υπερβεί τις 600.000 έως το 2050. Σήμερα, 26 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως εμφανίζουν τη συγκεκριμένη πάθηση, κάτι που εξηγείται από την επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής.

Μάλιστα, η Νόσος Alzheimer και οι άλλες μορφές άνοιας συνεπάγονται αυξημένη υγειονομική δαπάνη ως επακόλουθο των υψηλών αναγκών για θεραπευτική αγωγή και φροντίδα του ασθενούς σε κατάλληλα ιδρύματα. Συγκεκριμένα, το ετήσιο κόστος της άνοιας σε παγκόσμια κλίμακα ανήλθε το 2010 ανήλθε σε 604 δις $, ενώ στην Ευρώπη υπερέβη τα 170 δις €.

 

H νόσος Alzheimer είναι μια συσχέτιση πολλών παραγόντων

Το αμυλοειδές-βήτα δεν είναι το κύριο πρόβλημα, αλλά η αντίδραση του εγκεφάλου σε μία (ή περισσότερες από μία) βλάβες. Με μείωση βλαβών και τη βελτιστοποίηση της υγείας, έχει αντιστραφεί η νόσος Alzheimer σε πολλές περιπτώσεις.

Για παράδειγμα, είναι ενδιαφέρουσα η συσχέτιση του διαβήτη και της νόσου Alzheimer. Σε μελέτη με περισσότερους από 1.000 ηλικιωμένους άνδρες, ο διαβήτης αύξησε τον κίνδυνο οποιασδήποτε άνοιας κατά 65% έναντι της μέσης παρακολούθησης των 12 ετών. Πολλές άλλες μελέτες επιβεβαιώνουν αυτή τη σχέση.

Η χρόνια υπεργλυκαιμία προάγει την παραγωγή αμυλοειδούς-βήτα και σχετίζεται με φτωχότερες γνωστικές επιδόσεις. Τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης συνδέονται επίσης με την κακή γνώση και τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Τα οφέλη για την υγεία από τη βελτιστοποίηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και τα επίπεδα γλυκόζης είναι αναρίθμητα.

 

Τύποι της νόσου Alzheimer

• Τύπος 1 (“φλεγμονώδης”). Οφείλεται σε αντιμικροβιακή απόκριση σε παθογόνους παράγοντες ή σε άλλες φλεγμονώδεις αιτίες.
• Τύπος 2 (“ατροφικός”). Σχετίζεται με μειώσεις στους παράγοντες που υποστηρίζουν την υγεία του εγκεφάλου, όπως η οιστραδιόλη, η προγεστερόνη, η τεστοστερόνη, η ινσουλίνη και η βιταμίνη D. Ο συγκεκριμένος τύπος συνοδεύεται συχνά από ορμονικές ανισορροπίες.
• Τύπος 1.5 (“γλυκοτοξικό”). Είναι σύνθετο των τύπων 1 και 2. Η φλεγμονή από τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα συνδυάζεται με την τροφική απώλεια της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.
• Τύπος 3 (“τοξικό” ή “φλοιώδες”). Συνδέεται με έκθεση σε τοξίνες όπως βαρέα μέταλλα, εντομοκτόνα / παρασιτοκτόνα, αντιμικροβιακά και εμπορικές / βιομηχανικές τοξίνες.
• Τύπος 4 (“αγγειακό”). Σχετίζεται με μειωμένη αγγειακή υποστήριξη.
• Τύπος 5 (“τραυματικός”). Συνδέεται με το προηγούμενο τραύμα της κεφαλής.

 

Συμπτώματα της Νόσου Alzheimer

Ένα από τα συνηθέστερα πρόδρομα συμπτώματα που παρουσιάζεται, όταν ξεκινάει σταδιακά η Νόσος Alzheimer, είναι η απώλεια βραχυπρόθεσμης μνήμης, όπου το άτομο δυσκολεύεται να ανακαλέσει στη μνήμη του πρόσφατα συμβάντα. Καθ’ όσον η ασθένεια εξελίσσεται, εμφανίζονται διαταραχές όπως:

• Απώλεια μνήμης και βασικών δεξιοτήτων
• Δυσκολίες στην ομιλία ή τη γραφή, διαταραχές στην κατανόηση του γραπτού λόγου, ζητήματα που δεν προϋπήρχαν
• Μειωμένη αντιληπτική ικανότητα χρόνου και χώρου και ελλιπής προσανατολισμός
• Δυσχέρεια στην κρίση και στη λήψη αποφάσεων
• Δυσκολία στη διεκπεραίωση γνώριμων ενεργειών, όπως η οδήγηση σε γνωστή τοποθεσία
• Προβλήματα με την όραση, λόγου χάρη αδυναμία καθορισμού ενός χρώματος
• Μεταβολές συναισθήματος ή προσωπικότητας και ανάπτυξη ψυχιατρικών προβλημάτων, όπως κατάθλιψη

Σε προχωρημένα στάδια της νόσου, προκύπτουν κινητικές δυσλειτουργίες, κοινωνική αποστασιοποίηση και σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να προκληθεί ο θάνατος του ασθενούς.

Νόσος Alzheimer και εντερικό μικροβίωμα

Η μικροβιακή πολυπλοκότητα τείνει να μειώνεται με την ηλικία. Σε μοντέλα αρουραίων και ποντικών, η χορήγηση προβιοτικών ελάττωσε τους φλεγμονώδεις δείκτες του εγκεφάλου και αυτό επιβράδυνε τη συσσώρευση αμυλοειδούς-βήτα. Στους ανθρώπους, μία κλινική δοκιμή επέδειξε οφέλη από τη χορήγηση προβιοτικών συμπληρωμάτων στον hs-CRP του ορού, ένα φλεγμονώδη δείκτη και μερικά μέτρα γνωστικής λειτουργίας.

Η διατροφή, βέβαια, είναι μόνο ένα κομμάτι του παζλ. Η παθολογία της νόσου πιθανότατα συνεπάγεται ένα συνδυασμό παραγόντων υγείας, οι οποίοι πρέπει να αξιολογηθούν και να αντιμετωπιστούν για το βέλτιστο όφελος.

 

Νόσος Alzheimer και Ορμόνες

Όσον αφορά στις γυναίκες, οι Άνοιες, είναι το τελικό αποτέλεσμα στις εγκεφαλικές λειτουργίες τους που εκπίπτουν, μετά την Εμμηνόπαυση.

Χωρίς τη ρυθμικότητα και την έκκριση Οιστρογόνων και Προγεστερόνης κατά την εμμηνόπαυση, όλο το νευρικό Σύστημα και ο εγκέφαλος της γυναίκας, χάνουν καθημερινά ολοένα και περισσότερες λειτουργίες.

Από τη στιγμή που όλα τα κύτταρα στον εγκέφαλο της γυναίκας, παράγουν φυλετικές ορμόνες (Sex Hormones = Ορμόνες του Φύλου) από τη χοληστερόλη, σημαίνει ότι ολόκληρο το νευρικό Σύστημα, από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών, είναι από μόνο του, ένα ενδοκρινικό Σύστημα.

Γι’ αυτό το λόγο εξάλλου, τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη , ταξινομούνται ως Νευροστεροειδή.

Όταν τα επίπεδα οιστρογόνων μίας γυναίκας πέφτουν κατά τη διάρκεια και μετά την εμμηνόπαυση αρχίζει μία διαδικασία στον εγκέφαλο που προκαλεί διάσπαση στους νευρώνες (εγκεφαλικό κύτταρο) και στις συνάψεις (εγκεφαλικές κυτταρικές συνδέσεις). Η σταδιακή συσσώρευση αυτών των αλλαγών μέσα σε δεκαετίες ή νωρίτερα για μερικά άτομα σε κίνδυνο οδηγεί σε λειτουργικές αλλαγές σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ όπως ο ιππόκαμπος, ο υποθάλαμος, ο οπίσθιος φλεβικός κόλπος και ο προμετωπικός φλοιός.

Αυτές οι ορμονικές ανισορροπίες, πάντως, δεν πλήττουν μόνο τις γυναίκες, αλλά σημειώνονται  και στους άνδρες, κατά τη χρονική φάση της ανδρόπαυσης, λόγω της πτώσης των ανδρικών ορμονών.

 

Νόσος Alzheimer και πρόληψη

Μπορεί να προληφθεί η νόσος Alzheimer; Μία ερώτηση που συνεχίζει να απασχολεί τους ερευνητές και να τροφοδοτεί νέες έρευνες.

Καταρχάς, χρειάζεται να διευκρινιστεί ότι η αιτιολογία της νόσου Alzheimer έγκειται στους μηχανισμούς που προκαλούν όλες τις χρόνιες νόσους. Ειδικότερα, η συγκεκριμένη ασθένεια, λόγω του ότι κατατάσσεται στις νευροεκφυλιστικές παθήσεις, προκαλείται από την εκφύλιση των νευρικών κυττάρων.

Η εκφύλιση αυτή οφείλεται σε πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους αιτίες. Αυτές είναι το οξειδωτικό stress, οι χρόνιες φλεγμονές, η μεθυλίωση, η γλυκοζυλίωση και η ορμονική απορρύθμιση. Συνεπώς, η πρόληψη έγκειται στην κυτταρική αποκατάσταση των μηχανισμών αυτών, ούτως ώστε να μην προκληθεί φλεγμονή και εκφύλιση των νευρικών κυττάρων.

Ένα μικρό ποσοστό ατόμων με νόσο Alzheimer (λιγότερο από 1 τοις εκατό) εμφανίζει, επίσης, έναν τύπο πρώιμης έναρξης που συνδέεται με γενετικές μεταλλάξεις. Όσοι παρουσιάζουν αυτές τις γενετικές μεταλλάξεις είναι σίγουρο ότι θα αναπτύξουν την ασθένεια.

Κλινικές Δοκιμές

Μία συνεχιζόμενη κλινική δοκιμή που διεξάγεται από το Dominantly Inherited Alzheimer Network (DIAN), εξετάζει κατά πόσον αντισώματα έναντι του β-αμυλοειδούς δύνανται να περιορίσουν τη συσσώρευση β-αμυλοειδούς πλάκας στους εγκεφάλους ανθρώπων με τέτοιες γενετικές μεταλλάξεις και έτσι να μειώσουν, να καθυστερήσουν ή να αποτρέψουν τα συμπτώματα. Οι συμμετέχοντες στη δοκιμή λαμβάνουν αντισώματα (ή εικονικό φάρμακο), προτού εκδηλώσουν συμπτώματα και η ανάπτυξη πλάκας β-αμυλοειδούς παρακολουθείται μέσω εγκεφαλικών και άλλων εξετάσεων.

Μια ακόμη κλινική δοκιμή, γνωστή ως δοκιμή Α4 (Αντι-Αμυλοειδής Θεραπεία σε ασυμπτωματικό Αλτσχάιμερ), ελέγχει αν τα αντισώματα στο β-αμυλοειδές είναι σε θέση να μειώσουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου Alzheimer σε ηλικιωμένους (ηλικίες 65 έως 85 ετών) με υψηλό κίνδυνο για την ανάπτυξης της πάθησης. Η δοκιμή Α4 διεξάγεται με τη Alzheimer’s Disease Cooperative Study.

 

Ορισμένες αλλαγές του τρόπου ζωής που μπορούν να συντείνουν στην Πρόληψη της Νόσου Alzheimer

Παρόλο που η έρευνα εξακολουθεί να εξελίσσεται, τα στοιχεία είναι ισχυρά όσον αφορά στο ότι οι άνθρωποι μπορούν να περιορίσουν το ενδεχόμενο εμφάνισης της νόσου, κάνοντας βασικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους. Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται η συμμετοχή τους σε τακτική φυσική δραστηριότητα, καθώς η άσκηση μπορεί να ωφελήσει άμεσα τα κύτταρα του εγκεφάλου, αυξάνοντας τη ροή αίματος και οξυγόνου στον εγκέφαλο.

Επιπλέον, η σωστή διατροφή και η ενίσχυση των πνευματικών τους ικανοτήτων είναι δυνατόν να βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό. Ορισμένες μελέτες καταδεικνύουν ότι η διατήρηση ισχυρών κοινωνικών σχέσεων και ψυχικής ηρεμίας, καθώς το διάβασμα θα μπορούσαν να περιορίσουν τον κίνδυνο της γνωσιακής παρακμής και της νόσου του Alzheimer.

Νόσος Alzheimer και υγιεινή διατροφή

Οι διατροφικές ανεπάρκειες συνδέονται και μερικές φορές μπορούν να προβλέψουν τη σοβαρότητα της νόσου Alzheimer και τη γνωσιακή πτώση στους ηλικιωμένους.

Τα θρεπτικά συστατικά που ενισχύουν τον εγκέφαλο είναι πιο αποτελεσματικά ως συνδυαστικό μίγμα. Τα αντιοξειδωτικά όπως η βιταμίνη C, η βιταμίνη Ε και το β-καροτένιο, καθώς και η βιταμίνη D3 είναι επωφελείς για την πρόληψη και υποστήριξη της νόσου Alzheimer. Σύμπλεγμα βιταμινών Β ρυθμίζουν το επίπεδο ομοκυστεΐνης, το οποίο σε υπερβολικό βαθμό συνδέεται με την ατροφία του εγκεφάλου και τον υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι 60 τοις εκατό λίπος, και σχεδόν το ήμισυ αυτού του λίπους είναι το ω-3 λιπαρό οξύ DHA. Μια δίαιτα με υψηλότερη περιεκτικότητα σε λιπαρά στον πληθυσμό NHANES συσχετίστηκε με καλύτερη ταχύτητα επεξεργασίας, μάθηση και μνήμη σε υγιείς νέους και μεσήλικες ενήλικες και με την εμφάνιση άνοιας σε αρκετές μελέτες.

Η υγιεινή διατροφή περιλαμβάνει τον περιορισμό της πρόσληψης ζάχαρης και κορεσμένων λιπών. Φροντίζουμε να τρώμε φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως, ολόκληρους κόκκους, ψάρια, πουλερικά, φασόλια, σπόρους, καρπούς με κέλυφος και ελαιόλαδο. Περιορίζουμε το νάτριο, τα γλυκά, τα ζαχαρούχα ποτά και το επεξεργασμένο κόκκινο κρέας.

Αντίθετα, μία νέα προσέγγιση για τη νόσο είναι εκείνη που τείνει να θεραπεύσει τις αιτίες των επικείμενων βλαβών όπως είναι η φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες, η έλλειψη θρεπτικών ουσιών, η ατροφία, οι τοξίνες και η δυσβίωση και μάλιστα τις αντιμετωπίζει σε εξατομικευμένη βάση.

 

 

 

Διαβάστε επίσης:

---

Νευρομυϊκές Διαταραχές

 

---

REFERENCES

01.Jiang C1, Li G2, Huang P1, Liu Z1, Zhao B1. The Gut Microbiota and Alzheimer’s Disease. J Alzheimers Dis. 2017;58(1):1-15.

02.Kloppenborg RP1, van den Berg E, Kappelle LJ, Biessels GJ. Eur J Pharmacol. Diabetes and other vascular risk factors for dementia: which factor matters most? A systematic review. 2008 May 6;585(1):97-108.

03.Kesse-Guyot E, Andreeva VA, Lassale C, Ferry M, Jeandel C, Hercberg S, et al. Mediterranean diet and cognitive function: a French study. Am J Clin Nutr. 2013;97(2):369–76

04.Psaltopoulou T, Kyrozis A, Stathopoulos P, Trichopoulos D, Vassilopoulos D, Trichopoulou A. Diet, physical activity and cognitive impairment among elders: the EPIC-Greece cohort (European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition). Public Health Nutr. 2008;11(10):1054–62.

06.Vercambre MN, Grodstein F, Berr C, Kang JH. Mediterranean diet and cognitive decline in women with cardiovascular disease or risk factors. J Acad Nutr Diet.2012;112(6):816–23.

07.Dale E. Bredesen,1,2 Edwin C (Albany NY). 2016 Jun; 8(6): 1250–1258.

08.Dale E. Bredesen1,2Inhalational Alzheimer’s disease: an unrecognized—and treatable—epidemic Aging (Albany NY). 2016 Feb; 8(2): 304–313.

09.Brownie S1. Why are elderly individuals at risk of nutritional deficiency? Int J Nurs Pract. 2006 Apr;12(2):110-8.

10.Mi W1, van Wijk N, Cansev M, Sijben JW, Kamphuis PJ. Nutritional approaches in the risk reduction and management of Alzheimer’s disease. Nutrition. 2013 Sep;29(9):1080-9. doi: 10.1016/j.nut.2013.01.024. Epub 2013 Jun 4.

11.Engelhart MJ1, Geerlings MI, Ruitenberg A, van Swieten JC, Hofman A, Witteman JC, Breteler MM. Dietary intake of antioxidants and risk of Alzheimer disease. JAMA. 2002 Jun 26;287(24):3223-9.

12.Zheng F1,2, Yan L3, Yang Z3, Zhong B4, Xie W5,6. HbA1c, diabetes and cognitive decline: the English Longitudinal Study of Ageing. Diabetologia. 2018 Apr;61(4):839-848. doi: 10.1007/s00125-017-4541-7. Epub 2018 Jan 25.