Ελκώδης Κολίτιδα

Η πιο Σύγχρονη Θεραπευτική Προσέγγιση για την Ελκώδη Κολίτιδα

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελεί την πιο Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση, ο στόχος της οποίας έγκειται στη λεπτομερή ανίχνευση των πραγματικών αιτιών Παθολογικών Καταστάσεων και Νοσημάτων. Για να τα επιτύχει αυτά, βασίζεται σε τρεις άξονες.

Διενέργεια Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, που ανιχνεύουν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, αφενός την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Ελκώδη Κολίτιδα και αφετέρου τους μηχανισμούς έκφρασης της Νόσου, όταν αυτή έχει ήδη εκφραστεί.

Εκπόνηση Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων, τα οποία διαμορφώνονται με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αυστηρά στοχευμένα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε οργανισμού ξεχωριστά.

Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία παρέχει ακριβείς κατευθυντήριες οδηγίες προς τους ασθενείς. Η Διεπιστημονική αυτή Ομάδα απαρτίζεται από Ιατρούς, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Γενετιστές, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς.

Έτσι, μεγιστοποιείται το θεραπευτικό όφελος των ασθενών και ταυτοχρόνως περιορίζονται στο ελάχιστο οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες.

Ακριβείς Εξετάσεις

Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου διερευνούν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τα αίτια εκτροπής της όποιας βιοχημικής ισορροπίας.

Οι Εξειδικευμένες αυτές εξετάσεις λειτουργούν ως εφαλτήριο για την ακριβή πλέον πρόγνωση και διάγνωση Χρόνιων Νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Ελκώδους Κολίτιδας. Μέσω αυτών, ανιχνεύεται με ακρίβεια το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού και αναλύονται πολυμορφισμοί (SNPs) και γονιδιακές παραλλαγές στα γονίδια που έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι σχετίζονται με την Ελκώδη Κολίτιδα.

Αυτή η ακριβής διαγνωστική προσέγγιση συνεπικουρεί στην αποκρυπτογράφηση της προδιάθεσης των ατόμων να παρουσιάσουν Ελκώδη Κολίτιδα και στην αποκωδικοποίηση των πραγματικών αιτιών της Ασθένειας στους ήδη πάσχοντες.

Αυστηρά Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα

Λαμβάνοντας υπόψιν τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς και πολλούς άλλους παράγοντες, μπορεί πλέον, με τη βοήθεια αλγορίθμων, να εκπονηθεί, για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα ως προς τη σύσταση των αγωγών.

Η ποιότητα ζωής των πασχόντων που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές βελτιώνεται, ο οργανισμός τους επαναρρυθμίζεται, ενισχύονται τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

Διεπιστημονική Ομάδα

Στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, η έννοια του μεμονωμένου Ιατρού έχει αντικατασταθεί από τη Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία συγκροτείται από Ειδικότητες πολλών διαφορετικών Επιστημονικών πεδίων, όπως Ιατρούς, Γενετιστές, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς,

Μόνο έτσι μπορεί να γίνεται παρακολούθηση τόσο των επιστημονικών εξελίξεων όσο και του τεράστιου όγκου βιβλιογραφίας και να κατευθύνονται οι ασθενείς σε εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα και ακριβή παρακολούθηση.

Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
Εντοπισμός Προδιάθεσης & Μηχανισμών Εμφάνισης Ελκώδους Κολίτιδας
Αυστηρά Εξατομικευμένες Θεραπευτικές αγωγές
Άρση των υποκείμενων παθήσεων

Οι θεραπείες καθορίζονται με αλγόριθμους σε σχέση με τα εργαστηριακά ευρήματα, το ενδελεχές επιγενετικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη επιπλέον χρόνιων ή άλλων νοσημάτων και είναι αυστηρά εξατομικευμένες. Οι ασθενείς δεν αλλάζουν την καθημερινότητα τους. Αντίθετα, σταδιακά τη βλέπουν να βελτιώνεται, παράλληλα και με τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.

Η μέση διάρκεια της θεραπείας της Ελκώδους Κολίτιδας, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να διαρκέσει από έξι έως και εικοσιτέσσερις μήνες. Τα ποσοστά βελτίωσης των ασθενών είναι υψηλά.

Οι συγκεκριμένες θεραπείες, σε κλινική πράξη, χρησιμοποιούνται από το 1997 με χώρα αφετηρίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος, σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.

Τα αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι εξαιρετικά, με σταδιακή αποκατάσταση της εκάστοτε Νοσηρότητας.

Ελκώδης Κολίτιδα – Οι Συνήθεις Θεραπείες

Η κατάλληλη θεραπευτική οδός για την ελκώδη κολίτιδα εξαρτάται από την έκταση των βλαβών στον εντερικό σωλήνα, καθώς και από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων που αναφέρει ο ασθενής. Πολύ σημαντική είναι επίσης η συμβολή της διατροφής, καθώς τα συμπτώματα της νόσου μπορεί να επιδεινώνονται ύστερα από την κατανάλωση ορισμένων τροφών (για παράδειγμα, φαγητά με πολλά καρυκεύματα ή γαλακτοκομικά).

Οι φαρμακευτικές ουσίες που συνήθως χρησιμοποιούνται στην Ελκώδη Κολίτιδα είναι οι ακόλουθες:

-Κορτικοστεροειδή. Συνήθως, χρησιμοποιείται σε φάσεις έξαρσης της νόσου και αποσκοπεί στην υποχώρηση των έντονων συμπτωμάτων.

-Αμινοσαλικυλικά. Οι φαρμακευτικές αυτές ουσίες αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας και συνήθως χορηγούνται σε ήπιες μορφές της νόσου.

-Ανοσοτροποποιητικά. Οι ουσίες αυτές χορηγούνται σε ασθενείς με συχνές εξάρσεις της νόσου. Η λήψη τους συχνά συνοδεύεται από πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες.

-Βιολογικοί Παράγοντες. Αποτελούν τα νεότερα φάρμακα για την αντιμετώπιση της νόσου και προκαλούν λιγότερες παρενέργειες. Κυρίως αφορούν μονοκλωνικά αντισώματα που στοχεύουν σε μόρια με κεντρικό ρόλο στην παθογένεια της νόσου.

Σε ορισμένες περιπτώσεις όπου ο ασθενής δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία και οι βλάβες προοδεύουν, επιλέγεται η χειρουργική οδός για την αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του παχέος εντέρου. Στο χρονικό διάστημα που ακολουθεί την επέμβαση, κρίνεται απαραίτητη η τακτική εξέταση της κατάστασης του παχέος εντέρου μέσω ενδοσκοπικών μεθόδων.

Τι είναι η Ελκώδης Κολίτιδα

Η ελκώδης κολίτιδα αποτελεί μια Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη Νόσο του Εντέρου, η οποία χαρακτηρίζεται από την παρουσία οξείας και χρόνιας φλεγμονής στο γαστρεντερικό σωλήνα. Πιο συγκεκριμένα, οι φλεγμονώδεις αλλοιώσεις παρατηρούνται κυρίως στο βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο χιτώνα του παχέος εντέρου. Η ελκώδης κολίτιδα και οι εκδηλώσεις της αρκετά συχνά συγχέονται με εκείνες της νόσου Crohn. Ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις εκδηλώσεις των δύο αυτών νόσων είναι πως στην ελκώδη κολίτιδα φλεγμαίνει μόνο το παχύ έντερο, ενώ στη νόσο Crohn ενδέχεται να παρουσιάζονται βλάβες και στο λεπτό έντερο, τη στοματική κοιλότητα και το στομάχι.

Η ελκώδης κολίτιδα προσβάλλει κατά κανόνα εφήβους και νέους ενήλικες, ηλικιών 15-35 ετών. Ενδέχεται όμως να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του ανθρώπου, με μια ακόμα αυξημένη πιθανότητα μετά την ηλικία των 50 ετών.

Ελκώδης Κολίτιδα – Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς έχουν ευθεία συσχέτιση με την έκταση και βαρύτητα της νόσου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο όλοι οι ασθενείς της νόσου να εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα ή με την ίδια βαρύτητα. Τα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνουν: κοιλιακό άλγος, συχνές διάρροιες (με παρουσία αίματος ή βλέννης), απώλεια βάρους, αναιμία, κακουχία, ανορεξία, άλγος αρθρώσεων, αίσθημα αφυδάτωσης, ναυτία και δερματικές βλάβες.

Ποια είναι τα αίτια εμφάνισης της ελκώδους κολίτιδας;

Τα ακριβή αίτια της ελκώδους κολίτιδας παραμένουν εν πολλοίς άγνωστα. Παλαιότερες θεωρήσεις, βάσει των οποίων η νόσος είναι αποτέλεσμα μίας στρεσογόνου κατάστασης ή οφείλεται στην κακή διατροφή, έχουν πλέον απορριφθεί, καθώς το στρες και η διατροφή αποτελούν σίγουρα επιβαρυντικούς για τη νόσο παράγοντες, αλλά δεν είναι η γενεσιουργός αιτία.

Η θεωρία που συγκεντρώνει αρκετά αποδεικτικά στοιχεία στοχοποιεί μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος ως υπεύθυνη για την έναρξη της νόσου. Μάλιστα, μηχανισμοί και της φυσικής αλλά και της επίκτητης ανοσίας συμμετέχουν στην παθογένεση. Το έναυσμα για την παθογένεση μπορεί να δώσει μία βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη, κατόπιν της οποίας το ανοσοποιητικό σύστημα παραμένει ενεργοποιημένο και αναγνωρίζει κύτταρα του εντερικού σωλήνα ως ξένα και έτσι στρέφεται εναντίον τους.

Συμμετοχή στη διαδικασία της παθογένεσης φαίνεται να έχει και το μικροβίωμα του εντέρου, αν και όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως στην έτερη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, τη νόσο Crohn. Πιο συγκεκριμένα, το εντερικό μικροβίωμα πασχόντων από ελκώδη κολίτιδα χαρακτηρίζεται από μικρότερη ποικιλομορφία σε σχέση με το αντίστοιχο μικροβίωμα υγιών ατόμων. Επίσης, συγκεκριμένα είδη βακτηρίων (συνήθως παθογόνα ή ευκαιριακά παθογόνα) φαίνεται να παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανάπτυξη στους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα.

Η γενετική προδιάθεση για τη νόσο έχει επίσης μελετηθεί, υποδεικνύοντας πως το 25% των ασθενών αναφέρουν κάποιο άλλο άτομο που πάσχει από τη νόσο στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Έρευνες στο γενικό πληθυσμού έχουν φέρει στην επιφάνεια συγκεκριμένα γονίδια που σχετίζονται με αυξημένη προδιάθεση εμφάνισης της νόσου.

Ισχυρή συσχέτιση με την ανάπτυξη της νόσου φαίνεται να έχει και η ισορροπία δυο ορμονών, της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης. Συγκεκριμένα, έχει παρατηρηθεί σε πειραματικά μοντέλα ελκώδους κολίτιδας ότι τα αυξημένα επίπεδα σεροτονίνης στη γαστρεντερική οδό μπορούν να πυροδοτήσουν φλεγμονώδεις αντιδράσεις, με επακόλουθο την καταστροφή των ιστών.

Επιπρόσθετα, η γενικότερη ορμονική ισορροπία αλλά και η ανεπάρκεια μικροθρεπτικών συστατικών μπορούν να αποτελέσουν επιβαρυντικούς παράγοντες, ικανούς να συμβάλλουν στην εδραίωση εστιών χρόνιας φλεγμονής και της ελκώδους κολίτιδας.

Επιπλοκές της Ελκώδους Κολίτιδας

Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από επιπλοκές, ορισμένες από τις οποίες ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες.

Εντερική αιμορραγία
Αφυδάτωση
Οστεοπόρωση
Εστίες φλεγμονής στο δέρμα και τους οφθαλμούς
Διάτρηση εντέρου
Αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση καρκίνου του παχέος εντέρου

Ελκώδης Κολίτιδα και Διατροφή

Οι διατροφικές συνήθειες του ασθενή είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την πορεία της ελκώδους κολίτιδας. Παρά το γεγονός ότι οι τροφές από μόνες τους δεν αποτελούν αιτιολογικό παράγοντα για την έναρξη της νόσου, εντούτοις μπορεί να ευθύνονται για πιθανές εξάρσεις.

Δεν υπάρχει μια ενιαία διατροφή για την ελκώδη κολίτιδα, μιας και ο κάθε ασθενής έχει τις δικές του διατροφικές προτιμήσεις. Το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ενός διατροφικού-θεραπευτικού πλάνου είναι η επικοινωνία με ένα Διατροφολόγο, καθώς και η καταγραφή των τροφών εκείνων που επηρεάζουν αρνητικά τον ασθενή.

Τροφές και γεύματα ιδιαίτερα πλούσια σε φυτικές ίνες και σε γαλακτοκομικά πλούσια σε λιπαρά μπορεί να αυξάνουν το ρυθμό κένωσης του εντέρου και καλό θα ήταν να μετριάζονται. Επίσης, υπάρχει μια σειρά τροφίμων που γενικά δρουν επιβαρυντικά στην κλινική κατάσταση του πάσχοντα από ελκώδη κολίτιδα και θα πρέπει να αποφεύγονται:

Αναψυκτικά
Όσπρια
Αποξηραμένα φρούτα
Προϊόντα που περιέχουν σορβιτόλη
Ξηροί καρποί και σπόροι
Κατεργασμένη ζάχαρη

Η εισαγωγή στην καθημερινή διατροφή τροφίμων πλούσιων σε λινολεϊκό οξύ, ωμέγα 3 λιπαρά και πρεβιοτικά μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην εξέλιξη και θεραπεία της νόσου.

References:

Ungaro R, Mehandru S, Allen PB, Peyrin-Biroulet L, Colombel JF. Ulcerative colitis. Lancet. 2017;389(10080):1756-1770. doi:10.1016/S0140-6736(16)32126-2
Feuerstein JD, Cheifetz AS. Ulcerative colitis: epidemiology, diagnosis, and management. Mayo Clin Proc. 2014 Nov;89(11):1553-63. doi: 10.1016/j.mayocp.2014.07.002. Epub 2014 Sep 8. PMID: 25199861.
Ford AC, Moayyedi P, Hanauer SB. Ulcerative colitis. BMJ. 2013 Feb 5;346:f432. doi: 10.1136/bmj.f432. PMID: 23386404.
Kruis W. Chronisch entzündliche Darmerkrankungen — Medikamentöse Therapiestandards 2004 [Inflammatory bowel diseases]. Dtsch Med Wochenschr. 2004 Sep 3;129 Suppl 2:S73-5. German. doi: 10.1055/s-2004-831377. PMID: 15368174.
Edelmann J, Hoffmann JC. Diagnostik und Akuttherapie der chronisch entzündlichen Darmerkrankung. Ein Mosaik aus Befunden und Befindlichkeiten [Inflammatory bowel disease: diagnostics and management of acute flares]. MMW Fortschr Med. 2010 Jul 22;152(28-30):35-8; quiz 39. German. PMID: 20848987.
Hellström PM, Schmidt D, Karlén P. Biologiska läkemedel vid inflammatorisk tarmsjukdom. Värdefullt tillskott–men bara när konventionell terapi är otillräcklig [Biological drugs in inflammatory bowel disease. Valuable supplement–but only when conventional therapy is not sufficient]. Lakartidningen. 2007 Oct 10-16;104(41):2973-6. Swedish. PMID: 17977308.
Han X, Ding S, Jiang H, Liu G. Roles of Macrophages in the Development and Treatment of Gut Inflammation. Front Cell Dev Biol. 2021;9:625423. Published 2021 Mar 2. doi:10.3389/fcell.2021.625423
Ma J, Zheng Y, Tang W, Yan W, Nie H, Fang J, Liu G. Dietary polyphenols in lipid metabolism: A role of gut microbiome. Anim Nutr. 2020 Dec;6(4):404-409. doi: 10.1016/j.aninu.2020.08.002. Epub 2020 Oct 9. PMID: 33364456; PMCID: PMC7750795.
Fassarella M, Blaak EE, Penders J, Nauta A, Smidt H, Zoetendal EG. Gut microbiome stability and resilience: elucidating the response to perturbations in order to modulate gut health. Gut. 2021 Mar;70(3):595-605. doi: 10.1136/gutjnl-2020-321747. Epub 2020 Oct 13. PMID: 33051190.
Lamb CA, Kennedy NA, Raine T, et al. British Society of Gastroenterology consensus guidelines on the management of inflammatory bowel disease in adults [published correction appears in Gut. 2021 Apr;70(4):1]. Gut. 2019;68(Suppl 3):s1-s106. doi:10.1136/gutjnl-2019-318484
Holvoet T, Lobaton T, Hindryckx P. Optimal Management of Acute Severe Ulcerative Colitis (ASUC): Challenges and Solutions. Clin Exp Gastroenterol. 2021;14:71-81. Published 2021 Mar 8. doi:10.2147/CEG.S197719
Seah D, De Cruz P. Review article: the practical management of acute severe ulcerative colitis. Aliment Pharmacol Ther. 2016 Feb;43(4):482-513. doi: 10.1111/apt.13491. Epub 2016 Jan 4. PMID: 26725569.
Głąbska D, Guzek D, Lech G. Nutritional Status of Men with Ulcerative Colitis in Remission in a Pair⁻Matched Case⁻Control Study. J Clin Med. 2018;7(11):438. Published 2018 Nov 13. doi:10.3390/jcm7110438
Khademi Z, Saneei P, Hassanzadeh-Keshteli A, et al. Association Between Inflammatory Potential of the Diet and Ulcerative Colitis: A Case-Control Study. Front Nutr. 2021;7:602090. Published 2021 Feb 10. doi:10.3389/fnut.2020.602090