Ημικρανίες

Η πιο Σύγχρονη Θεραπευτική Προσέγγιση για τις Ημικρανίες

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελεί την πιο Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση, ο στόχος της οποίας έγκειται στη λεπτομερή ανίχνευση των πραγματικών αιτιών Παθολογικών Καταστάσεων και Νοσημάτων. Για να τα επιτύχει αυτά, βασίζεται σε τρεις άξονες.

Διενέργεια Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, που ανιχνεύουν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, αφενός την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Ημικρανίες και αφετέρου τους μηχανισμούς έκφρασης τους, όταν αυτές έχουν ήδη εκδηλωθεί.

Εκπόνηση Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων, τα οποία διαμορφώνονται με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αυστηρά στοχευμένα, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε οργανισμού ξεχωριστά.

Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία παρέχει ακριβείς κατευθυντήριες οδηγίες προς τους ασθενείς. Η Διεπιστημονική αυτή Ομάδα απαρτίζεται από Ιατρούς, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Γενετιστές, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς.

Έτσι, μεγιστοποιείται το θεραπευτικό όφελος των ασθενών και ταυτοχρόνως περιορίζονται στο ελάχιστο οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες.

Ακριβείς Εξετάσεις

Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου διερευνούν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τα αίτια εκτροπής της όποιας βιοχημικής ισορροπίας.

Οι Εξειδικευμένες αυτές εξετάσεις λειτουργούν ως εφαλτήριο για την ακριβή πλέον πρόγνωση και διάγνωση Χρόνιων Νοσημάτων. Μέσω αυτών, ανιχνεύεται με ακρίβεια το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού και αναλύονται πολυμορφισμοί (SNPs) και γονιδιακές παραλλαγές στα γονίδια που έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι σχετίζονται με τις Ημικρανίες.

Αυτή η ακριβής διαγνωστική προσέγγιση συνεπικουρεί στην αποκρυπτογράφηση της προδιάθεσης των ατόμων να παρουσιάσουν Ημικρανίες και στην αποκωδικοποίηση των πραγματικών αιτιών τους στους ήδη πάσχοντες.

Αυστηρά Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα

Λαμβάνοντας υπόψιν τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς και πολλούς άλλους παράγοντες, μπορεί πλέον, με τη βοήθεια αλγορίθμων, να εκπονηθεί, για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα ως προς τη σύσταση των αγωγών.

Η ποιότητα ζωής των πασχόντων που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές βελτιώνεται, ο οργανισμός τους επαναρρυθμίζεται, ενισχύονται τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

Διεπιστημονική Ομάδα

Στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, η έννοια του μεμονωμένου Ιατρού έχει αντικατασταθεί από τη Διεπιστημονική Ομάδα, η οποία συγκροτείται από Ειδικότητες πολλών διαφορετικών Επιστημονικών πεδίων, όπως Ιατρούς, Γενετιστές, Βιοχημικούς, Βιολόγους, Μοριακούς Διατροφολόγους και Φαρμακοποιούς,

Μόνο έτσι μπορεί να γίνεται παρακολούθηση τόσο των επιστημονικών εξελίξεων όσο και του τεράστιου όγκου βιβλιογραφίας και να κατευθύνονται οι ασθενείς σε εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα και ακριβή παρακολούθηση.

• Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
• Εντοπισμός Προδιάθεσης & Μηχανισμών Εμφάνισης Ημικρανιών
• Αυστηρά Εξατομικευμένες Θεραπευτικές αγωγές
• Άρση των υποκείμενων παθήσεων

Οι θεραπείες καθορίζονται με αλγόριθμους σε σχέση με τα εργαστηριακά ευρήματα, το ενδελεχές επιγενετικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη επιπλέον χρόνιων ή άλλων νοσημάτων και είναι αυστηρά εξατομικευμένες. Οι ασθενείς δεν αλλάζουν την καθημερινότητα τους. Αντίθετα, σταδιακά τη βλέπουν να βελτιώνεται, παράλληλα και με τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.

Η μέση διάρκεια της θεραπείας των Ημικρανιών, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να διαρκέσει από έξι έως και εικοσιτέσσερις μήνες. Τα ποσοστά βελτίωσης των ασθενών είναι υψηλά.

Οι συγκεκριμένες θεραπείες, σε κλινική πράξη, χρησιμοποιούνται από το 1997 με χώρα αφετηρίας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία  παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος, σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.

Τα αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι εξαιρετικά, με σταδιακή αποκατάσταση της εκάστοτε Νοσηρότητας.

 

Οι κλασικές θεραπευτικές προσεγγίσεις για τις Ημικρανίες

Η συνήθης φαρμακευτική αγωγή για την ανακούφιση από τις ημικρανίες περιλαμβάνει τη χρήση αναλγητικών μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων. Διατίθενται πολλά συνταγογραφούμενα και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα (παυσίπονα), τα οποία μπορούν να καταπραΰνουν τον πόνο που προκαλείται, εξαιτίας των ημικρανιών.

Εντούτοις, όλα αυτά τα φάρμακα αφενός ενέχουν τον κίνδυνο εμφάνισης παρενεργειών κι αφετέρου δεν παρέχουν μία οριστική θεραπεία στο πρόβλημα. Πέραν αυτού, η υπέρμετρη και αδιάλειπτη χρήση τους μπορεί να προκαλέσει εθισμό και στην πορεία να οδηγήσει στην παρουσία συχνότερων ημικρανιών.

 

Τι είναι οι Ημικρανίες

Οι πονοκέφαλοι αποτελούν ένα από τα πιο συχνά προβλήματα που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα και τη λειτουργικότητα πολλών ατόμων και μπορούν να επηρεάσουν τον οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας, φυλής και φύλου. Βάσει της Διεθνούς Εταιρείας Κεφαλαλγίας (IHS), οι πονοκέφαλοι διακρίνονται σε πρωτογενείς και δευτερογενείς. Στους πρωτογενείς πονοκεφάλους συμπεριλαμβάνονται οι αθροιστικοί πονοκέφαλοι, οι πονοκέφαλοι υπέρτασης, καθώς και οι ημικρανίες.

Οι ημικρανίες αποτελούν ένα αρκετά σύνθετο και πολύπλοκο πρόβλημα που εκδηλώνεται με έντονο και ισχυρό πονοκέφαλο. Ωστόσο, στην περίπτωση των ημικρανιών, ο πονοκέφαλος αυτός συνυπάρχει με μία σωρεία διαφόρων συμπτωμάτων. Πρόκειται για ένα χρόνιο νόσημα που ταλανίζει συνηθέστερα τις γυναίκες. Παρά το γεγονός ότι προσβάλλει περισσότερο τους ενήλικες, δεν αποκλείεται να εκδηλωθεί και στα παιδιά. Ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού υποφέρει από χρόνιες ημικρανίες.

Συμπτώματα Ημικρανιών

Το κυριότερο σύμπτωμα με το οποίο εκδηλώνονται οι ημικρανίες είναι οι ισχυροί πονοκέφαλοι, οι οποίοι επηρεάζουν συνήθως τη μία πλευρά του κεφαλιού. Ωστόσο, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να προσβληθούν και οι δύο πλευρές του κεφαλιού.

Η ειδοποιός διαφορά των ημικρανιών σε σχέση με άλλους τύπους πονοκεφάλων έγκειται στην ισχύ του πόνου. Ένας πονοκέφαλος που προέρχεται από τις ημικρανίες θα επιφέρει στον πάσχοντα έντονο πόνο, ο οποίος δεν αποκλείεται να είναι παλλόμενος. Πρόκειται για έναν τόσο ισχυρό πόνο που καθιστά δύσκολη τη διεκπεραίωση και επιτέλεση των καθημερινών εργασιών και υποχρεώσεων και υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Ο πονοκέφαλος των ημικρανιών μπορεί να έχει διάρκεια από μερικές ώρες έως λίγα εικοσιτετράωρα, ενώ συνυπάρχουν επιπλέον συμπτώματα. Σε αυτά περιλαμβάνονται η ναυτία, ο εμετός και ο πόνος στους κροτάφους ή στο αυτί. Ο ασθενής, μάλιστα, παρουσιάζει αυξημένη ευαισθησία στα φώτα ή και στον ήχο, καταβάλλεται από μία αίσθηση σαν να αναβοσβήνουν τα φώτα γύρω του, ενώ δεν αποκλείεται να προκληθεί προσωρινή απώλεια της όρασης.

Στα συνοδά συμπτώματα που ταλαιπωρούν τα άτομα με ημικρανίες μπορούν να συμπεριληφθούν οι μυαλγίες, οι εναλλαγές στη διάθεση, ο ίλιγγος, η δυσκολία συγκέντρωσης, η φθίνουσα πορεία της πνευματικής απόδοσης, η υπνηλία και η διάρροια. Ενδέχεται, μάλιστα, το δέρμα του πάσχοντος να εμφανίσει υπερβολική ευαισθησία στο άγγιγμα και το πρόσωπο να αποκτήσει μία χλωμή όψη.
Στο 1/3 των ασθενών με ημικρανίες, δεν αποκλείεται να εκδηλωθούν συμπτώματα μία ή δύο ημέρες πριν από την παρουσία της ημικρανίας, τα οποία είναι γνωστά ως «πρόδρομα συμπτώματα». Σε αυτά, συνήθως, συγκαταλέγεται η κατάθλιψη, η δυσκοιλιότητα, το χασμουρητό, η νευρικότητα, καθώς κι η δυσκαμψία του αυχένα.

Η συχνότητα με την οποία εμφανίζονται οι ημικρανίες ποικίλλει μεταξύ των ατόμων. Το βασικό πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από χρόνιες ημικρανίες. Γι’ αυτό χρήζουν άμεσης ιατρικής διερεύνησης, διότι οι χρόνιες ημικρανίες όχι μόνο συγκαταλέγονται στα χρόνια νοσήματα, αλλά μπορεί να εκφράζονται ως σύμπτωμα υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων.

 

Οι χρόνιες ημικρανίες ως σύμπτωμα υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων

Για να καταστούν οι ημικρανίες χρόνιες, πρέπει να επιμένουν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών μηνών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ημικρανίες εκφράζονται ως σύμπτωμα κάποιας ιατρικής διαταραχής, όπως είναι οι ελλείψεις σημαντικών βιταμινών από τον οργανισμό. Χρειάζεται να επισημανθεί ότι οι χρόνιες ημικρανίες δεν εκδηλώνονται μόνο ως σύμπτωμα της εξέλιξης μίας νόσου, αλλά μπορεί να αποτελούν την οι ίδιες την εξέλιξη μίας νόσου.

Σε κάθε περίπτωση, όπως κάθε χρόνια νόσος, έτσι και οι χρόνιες ημικρανίες οφείλονται στην απορρύθμιση της κυτταρικής ισορροπίας, εξαιτίας μεταβολικών και ορμονικών δυσλειτουργιών. Καθίσταται σαφές ότι οι χρόνιες ημικρανίες αποτελούν ένα σύνθετο και πολυπαραγοντικό ζήτημα, το οποίο μπορεί να αποτελεί ένδειξη υποκείμενων νοσημάτων ή επικείμενου βιολογικού κινδύνου κι έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχολογία και στην καθημερινότητα των ασθενών, καθώς και στις επαγγελματικές και κοινωνικές ασχολίες αυτών.

Τα πραγματικά αίτια των χρόνιων Ημικρανιών

Τα πρωταρχικά αίτια ανάπτυξης χρόνιων νοσημάτων, όπως είναι οι χρόνιες ημικρανίες, σχετίζονται με την ελλιπή παραγωγή ή την ανεπάρκεια ενζύμων, ορμονών και λοιπών βασικών στοιχείων καύσης του ανθρώπινου οργανισμού. Αυτού του είδους οι ελλείψεις, οι κακές καύσεις και οι δυσλειτουργίες φέρουν ως αποτέλεσμα τη βιοχημική εκτροπή των μηχανισμών και της λειτουργίας των κυττάρων μας.

Ελλείψεις θρεπτικών ουσιών

Συγκεκριμένα, η έλλειψη μίας θρεπτικής ουσίας ή η συσσωρευμένη ανεπάρκεια μικροθρεπτικών συστατικών μπορεί να ευθύνεται για την εμφάνιση των χρόνιων ημικρανιών. Η μειωμένη πρόσληψη τροφής, η χαμηλή θρεπτική αξία των τροφίμων, οι επεξεργασμένες τροφές από τις οποίες εκλείπουν όλα τα πολύτιμα θρεπτικά τους συστατικά, καθώς και οι επικίνδυνες δίαιτες αποτελούν παράγοντες που ενοχοποιούνται για την αλλοίωση των κυττάρων και μπορούν να συντείνουν στην ανάπτυξη των ημικρανιών.

Παράγοντες του περιβάλλοντος και του τρόπου ζωής

Μάλιστα, για την έκλυση του χρόνιου αυτού νοσήματος παίζουν ρόλο οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως είναι οι τοξίνες και οι χημικές ουσίες που διαχέονται στο περιβάλλον και αποθηκεύονται στο λιπώδη ιστό των κυττάρων μας. Επιπλέον παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής και μπορεί να συντείνουν στην εκδήλωση ημικρανιών θεωρούνται οι διαταραχές στον ύπνο, η κατανάλωση αλκοόλ και καφέ, το στρες, το κάπνισμα, η χρήση ορισμένων φαρμάκων, καθώς και οι μεταβολές του καιρού ή η βαρομετρική πίεση.

Ορμονικές ανισορροπίες

Επιστημονικές έρευνες καταδεικνύουν ότι οι ασθενείς με ημικρανίες συχνά εμφανίζουν ορμονικές ανισορροπίες. Λόγου χάρη, έχει διαπιστωθεί ότι τα επίπεδα της κορτιζόλης σε ασθενείς με χρόνιο πόνο ανευρίσκονται σε υψηλά επίπεδα σε σύγκριση με τις φυσιολογικές τιμές. Εμπλέκονται, επίσης, οι διάφορες ανισορροπίες σε χημικές ενώσεις του εγκεφάλου.

Μάλιστα, η πτώση των οιστρογόνων έχει συσχετισθεί με την εμφάνιση ημικρανιών, οι οποίες είναι αρκετά συχνές στις γυναίκες λίγο πριν από την έναρξη της περιόδου ή κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας. Εκτός από τα μειωμένα επίπεδα οιστρογόνων, ενοχοποιείται και η υπερβολική ποσότητα οιστρογόνων (οιστρογονοκυριαρχία) για την εμφάνιση ημικρανιών. Εν γένει, οι ανισορροπίες του ορμονικού συστήματος ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την εκδήλωση ημικρανιών.

Εντερικό μικροβίωμα

Το μικροβίωμα του εντέρου και ο διαφορετικός συνδυασμός των βακτηρίων, που μπορούν να εντείνουν την ευαισθησία των ατόμων σε ορισμένα τρόφιμα, παίζει επίσης καίριο ρόλο στην εμφάνιση ημικρανιών.

Γλυκοζυλίωση, Μεθυλίωση, Οξειδωτικό stress και Χρόνιες φλεγμονές

Η γλυκοζυλίωση, η μεθυλίωση, το οξειδωτικό stress και η επικράτηση χρόνιων φλεγμονών στον ανθρώπινο οργανισμό αποτελούν τους τέσσερις βασικούς παράγοντες γήρανσης, διότι φθίνουν την αποδοτικότητα και τη λειτουργικότητα των κυττάρων, επιταχύνοντας τη γήρανση τους. Κατά συνέπεια, ενοχοποιούνται για την έκλυση χρόνιων νοσημάτων, στα οποία συγκαταλέγονται οι ημικρανίες.
Από ένα οριακό σημείο και μετά, ο συνδυασμός όλων των προαναφερθέντων αλλοιώνουν τη δομή των κυττάρων και απορρυθμίζουν τις μεταβολικές οδούς, με τελικό επακόλουθο την ανάπτυξη χρόνιων παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων των χρόνιων ημικρανιών.

Η σημασία της έγκαιρης διάγνωσης για ανίχνευση των αιτιών

Η έγκαιρη διάγνωση των χρόνιων ημικρανιών είναι ζωτικής σημασίας, καθώς, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ημικρανική κρίση μπορεί να παρουσιάζεται με συμπτώματα που ταυτίζονται με το εγκεφαλικό επεισόδιο. Άτομα που πάσχουν από ημικρανίες διατρέχουν σχετικά υψηλό κίνδυνο πρόκλησης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Ειδικότερα, για τις γυναίκες που ταλαιπωρούνται από ημικρανία με αύρα, λαμβάνουν αντισυλληπτικά χάπια και καπνίζουν, εγκυμονεί αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης των επιπλοκών αυτών.

Γι’ αυτό το λόγο, χρειάζεται άμεσα να απευθυνθείτε σε έναν αρμόδιο γιατρό, ούτως ώστε να ανιχνευθούν οι πραγματικές αιτίες που προκαλούν τη συγκεκριμένη κατάσταση και να εκπονηθούν τα κατάλληλα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Ιδιαίτερα, όταν οι ασθενείς υποφέρουν από ημικρανίες για περισσότερο από τρεις μήνες, συνιστάται άμεση ιατρική διερεύνηση.

 

 

References:

---

• “NINDS Migraine Information Page”. National Institute of Neurological Disorders and Stroke. 3 November 2015. Archived from the original on 16 February 2016. Retrieved 15 February 2016.
• Diener HC, Charles A, Goadsby PJ, Holle D (October 2015). “New therapeutic approaches for the prevention and treatment of migraine”. The Lancet. Neurology. 14 (10): 1010–22. doi:10.1016/s1474-4422(15)00198-2. PMID 26376968. S2CID 26523013.
• Ashina, Messoud (5 November 2020). “Migraine”. New England Journal of Medicine. 383 (19): 1866–1876. doi:10.1056/NEJMra1915327. PMID 33211930.
• Qubty W, Patniyot I (June 2020). “Migraine Pathophysiology”. Pediatric Neurology. 107: 1–6. doi:10.1016/j.pediatrneurol.2019.12.014. PMID 32192818.
• Bose P, Goadsby PJ (June 2016). “The migraine postdrome”. Current Opinion in Neurology. 29 (3): 299–301. doi:10.1097/WCO.0000000000000310. PMID 26886356.